Þair Eþref'e...

Baþý hoþ, kalemi boþ
Avare geçerken
Düþün yolundaki
Yazýn bahçesinden,
Önümden sallanarak bir sarhoþ þiir geçti..
Hayyam mý, Neyzen mi
Kim bu derken,
Geçen önümden görkemle
Bir büyük þair Eþref'ti..

Eþref Kýrkaðaç'ta yaþadý
Misk kokulu
Lokum tadlý
Kavunlar arasýnda ömrü geçti..
Üzümün isterse þarabýndan,
Ýsterse rakýsýndan içti..

Öyle þiirler söyledi ki,
Kimi ayýk, kimi sarhoþ,
Okumaya yürek ister
Yazmaya da öyle..

Bir parmak boyu kalemle yazardý
Sigara paketlerine þiirlerini.
Küçük ve yoksul bir dünyasý,
Ama büyük bir kavgasý vardý
Yüreði dersen eðer, daðlar kadardý..

Nerede bir haksýzlýk görse
'Edep yahu' derdi tüm edepsizliðiyle
Ve saldýrýrdý üstüne haksýzlýklarýn
Hiciv dörtlükleriyle..

Haksýzlýðýný görüp de
Hicvetmedik kimse býrakmadý, kendisi dahil.
Fark etmezdi onun için
Yoldan geçen adammýþ,
Mebusmuþ, Nazýrmýþ
Ki sadrazam, ki padiþahmýþ..

En çok uzun burunlu olanýyla uðraþtý padiþahlarýn
Ama, her zaman yanýnda oldu
Onuruyla, namusuyla yaþayan adamlarýn..

Elim kalem, baþým þiir, geçerken
Düþün yolundaki yazýn bahçesinden,
Önümden devinerek bir gerçek þiir geçti..
Bu hayran olduðum insan, büyük þair Eþref'ti....