Ana dili istanbul olan
bir adamdýn sen
ve ben..
dudak payýný romayla acýtan
bir kadýndým
tüm þehiri seni öperek aðlarým..

aðlayarak bir kenti olduðu yerden yakmak
ve sýzarak selvi
boyuyla
bir söðüde akmak
suyun tutunamayan ellerinden
seni içiyor olmak
ve þehri
olduðu yerden
nefesinle! ateþe vermek

sen istanbulda biraz romaydýn galiba
ve ben neþerindeki ateþ
sana deðidiðim yerden kesen
acý hatýra
unutulamayanlar arasýnda
biraz kýrmýzý suç
biraz dumanlý keza..

ana dili sen olan o þehirdi hatrýmda
herkes unutuyordu bir þeyleri
unutulanlardan kentler kurulacaktý
cibiliyetli
besbelli

herkes biraz kenttir aslýnda
ve þu
kalabalýk caddeler
biraz memlekettir hafýzamda

ve dudak payýmda kalan
bir az yudumlanan
an
lan
an!
biraz daha bendim aslýnda

..içimde bir yere düþtüðün
düþtüðün de
görüldüðün
ateþlerle bir kenti
romayla tükettiðim
biraz yýkýmdýn aslýnda..

dudaklarýmdan kiralanan bir kalbi
ruhumla satýlýða çýkardým..
intihar neþterinde
parmak uçlarýn kaldý
dudaklarýmda bir pay tadý
intihar neþterim dudakalýrýmdaki tattý
yu.r.dum lan!
dý

herkes biraz intihardýr aslýnda
yerden yüksek yaþanýrken aþklar
sevgiliyi öpmek
romaya istanbul düþmektir esasýnda
..