Eski bir þiire baþlar gibi baþlayacaðým,
Damaðýmda eskimiþ þarap tadý.
Saat sabahýn dördü olmalý,
Ya da olmamalý… Çok önemli deðil. Son sigaram yanýyor kül tablasýnda…

Kül tablasý…

Kimi ellerinden tutulmayý bekliyor,
Kimi eðmiþ boynunu hüzünleniyor,
Kimi kýyametini yaþamýþ,
Kimi kendi küllerinde boðulmuþ…

Yoksulluðumun ardýndaki sýrrý keþfediyorum.
Ýçimdeki sarhoþ en acýklý þarkýlarýyla boðuyor sabahý.
Yüzümün eskimiþ hali aynalarda aks ediyor.
Uçurum büyütüyorum iþte
göðsümde…

Sen deðil misin;
Yaslandýðýnda göðsüme,
Uçurum hikâyelerini betimleyen.
Sen deðil misin;
Parmak aralarýnda dolaþan saçlarýmýn hüznüne eþlik eden.
Sen deðil misin;
Yokluðumda sesimi büyüten solgun akþam üstü sofralarýnda…

Son sigaram bitti…

Kül tablasýna boyunu eðmiþ,
Kendi kýyametini yaþamýþ,
Bir hayat daha eklendi…

Taksim de,
Ýstiklal de,
Beyazýt ta,
Kabataþ ta,
Þahittir saydýðýmýz adým taþlarý, adýmlarýmýza…


Mehmedasým
onbiraðustospazartesi
Gidilemeyenmarsiyadagarsonlahesaplaþmavakitleri