Ben,
Yeni bir güne uyanmýþ ve güneþe yüzünü dönmüþ bir ayçiçeði kadar mutlu, umutlu...
Ben,
Beslendiði topraðýn renklerine bezenerek dalýnda diþlenmeyi bekleyen bir mür kadar yeniden taze...
Ben,
Bir bakýr kalaycýsýnýn kaplarýndaki ayna parlaksýlýðýnda ýþýldayan bir ýþýk...
Ben þimdi, sana aþýk, sana tutkun bir dönenceyim...Dondüðün yöne yönelerek devrini tamamlayabilen...
Sen,
Çocukluðumda kaybedip geç yaþýmda bulduðum bir Al-Hamra kokusu,
Sen,
Ýlk genç kýzlýk yýllarýmýn cumbalý evi, leylak bahçesi, çifte kavrulmuþu..
Sen, her gece rüyalarýmda buluþtuðum sevgili, ilk kaçamak öpücük, ilk kalp aðrýsý...
Sen,
Beni hayata yeniden baþlatan, bakamadýklarýmý gösterensin..
Seni herþeyden çok, gönüllerce seviyorum..
Keþke daha fazla sevebilmem mümkün olsaydý ama henüz kainatýn sýnýrlarý yok...
Belki þah damarýmýzdan da yakýndýr..
O halde... damarýmda atan sensin.
Herþeyimsin...