Akýp giden bir yaþamýn saçaklarýndan geriye sadece tortu kalýnca
Yýldýzlara uzanan ellerimize de bir gün karýncalar üþüþecek nasýlsa
Hesapsýz yalnýzlýðýmýzýn þiirleri tükenecek, denizlerimiz kuruyunca
Titrek bir aleve dönüþecek gülüm aþk, unutuluþun þarkýlarý çaldýkça


Tuzlu gövdemin yele küskün duruþlarýyla yorucu bir seviþmeden kalkarak çaðýrýrdýn beni ezilmiþ bedenine. En mahrem yerlerine bakýþlarým dalardý, küsmüþ çiçekler yüreðimde sana aðlardý. Kaçýþlarýn olurdu kimi geceler, kimi çaresizlik yazgýn gibi gözlerine otururdu. Yollara anlatýrdýn umutsuz sevgimizi kimi, taþ yoldaþýn olur, daðlar hiddetle tuz buz olurdu. Gölgen vururdu kentine, geçtiðin tüm þehirler virana dönüþür, kahýrlý bir þarkýyla geceler beni senden alýrdý.

Biriken sözlerimin öfkeli saðanaklarýndan ýslanýnca, bir koy arayacaksýn birazdan kendine sýðýnacak. Býçaklar kemiðimi doðrarken, ben sensizliðin en uzaklarýna kýracaðým sevda rotamý. Gölgemin düþtüðü cýlýz bir aðacýn altýnda dumanlardan aþk fallarý tutmayacaðým bir daha. Yaralý bir gövdeye çizilmiþ nurlu simgelere derin bir bakýþ fýrlatarak göðsümü kendi yüreðimin sesine de alýþtýracaðým. Bir savak gibi yokluðuna boþalýp, bir daha seni ve gözlerini yazmayacaðým.

Senli yokluklarýn tütün sarýlarýna bir þarký koydum, yaðmurun izi kaldý yokluðunun özlem kanatlý pencerelerinde. Koyu sözcükler doladým dilime, sen yalpalý sarýlýþlarla dolanýrken gerçeðine gün aþýyordu buralarda. Sessiz bir ayindi varlýðýnýzýn izdüþümleri, kabaran nehirlerce dökülürken yaný baþýndaki asi denizlerine. Sayýsýný yastýklara attýðýn çentikler büyürken, ben dünlerin büyüsüyle dalmýþtým ah özlemlere. Büyü çözüldükçe yangýným seni bir kez daha reddediyordu.

Damlayarak çoðalan anlarýn paslý süzgeçlerinden arta kalan hep karanlýk tortulardýr. Iþýklarý bölen somurtkan duruþlarýn göðsünde bu yüzden ter birikir ve bunun için kolay sorularýn yanýtý sevdayý tüketir. Kapandan ne kadar uzaða kaçsan da, gün döner, mevsimler geçer yolun an gelir hoyrat sarýlýþlarla kesiþir. Yumarsýn ruhunun delirmiþ özlem kapaklarýný gülüm, seviþmelerin en koyusunda senin de bedeninin yuvarlanýþlarýyla yetiþtirdiðin güller ezilir.

Yakamýzdaki özlemin gülüne bir alevin kokusu siner, biz gönlümüzün yapýþkan anlarýný sessizlikle atlatýrken. Damaktaki hýnçla denizlerdeki tüm balýklar çýldýrýr ve ani gidiþ geliþlerle odaya iniltiler birikir. Hesap kapanmadýkça sevdanýn boylarýnda ezik çiçekler çoðalýr. Yetmez öfkeyi sindirmeye seviþmeler, dokunuldukça kadýn alevin gülümsemelerimi bulur. Dönülür yeniden en baþa, aþk kahreden bir yanký gibi gelir can evimin en daðýnýk yataklarýna kurulur.

Suya býraktýðýmýz bütün sarýlýþlarýn derin sarsýntýlarýyla avuçlarýmýzdan dökülen aklanýþ dansýdýr hayatýn öte yüzü. Sabýrlý bekleyiþlerin miadý dolunca çalýnýr kapý. Bir el uzanýr dinlenmiþ bedenlere ve hesapsýzca yutulur mutluluk hapý. Bekleyen hep haklýdýr, yanaklarýmýzdaki hüznün çilekeþ tadýnda, suskularýmýzýn diyetini gerçeðimize ödediðimizde yeniden baþlar öykü. Dalgalý denizlerimizden geçerken mavi boyalý gemiler, bir günah gibi aþkýn sesini özler uzaktaki sevgililer.

Dudaklarýna uzanan ben olmadýkça, içimin asi rüzgârlarýyla hep özlemin iklim tohumlarýný getirecek fýrtýnalarým. Ellerinin kelepçeleri ruhumu sýkmadýkça sana tutuklu kalmayacaðým aþkýnýn izbe hücrelerinde. Kadýn cennetinde bir gecem olmamýþsa, derin çýðlýklarýna ruhum kapalýysa, cehennemin en acýmasýz zebanileri yargýç olsun cezama. Sen dünyamý yosun gözlerinle donatmadýkça bütün derinliklerinde nefes almak haramdýr gül bakýþlým bana.

Karanlýðýn sedef kakmalý býçaklarýný yastýðýmýn altýna býrakmadan önce ömürler diledim sana dair, bitimsiz bekleyiþlerin yollarýný aþ diye. Turnalar tüneyen bakýþlarýnýn kýyý köylerinde seninle sabahladým, seninle yangýnlý yüreðimi nehirlere attým. Gümbürdeyen bir yürek verdi sevdan bana, seninle eksilmiþ yaþanmýþlýklarýmý tamamladým. Göðsümdeki o hain aðrýya bir kez olsun ben bahane aramadým. Seni sevdikçe bu dünyayý o aþk býçaðýyla dilim dilim doðradým.

Ayný sözcüklerin farklý saatlerle buluþmasý çöker aniden aðrýlý göðsümüzün bekleyiþli dudaklarýna. Anýlarla yýkanmýþ mendillerimize hesapsýz buluþmalarýn lekesi damlar. Yanaklarýmýzdaki gülücüklerin kýrgýn saatleri öfkeyle çarpýnca, yanýk göðsümüzün perdeleri ýþýklarý kapar. Dil kendine döner ardýndan, bedenden dökülen sular coþkuyu karþýlar. Titrek bir alevdir aþk, ürkek çýðlýklarla terden ýslanmýþ bir geceyi sarmalar. Özlem dedikleri þey, dudaklarý kemiren kan emici bir diþ izi olarak yüreði sarar.

Ruhunun sýzýntýlarýyla ýslat yeniden saatleri. Kavuþmaya ayarlý gelgitlerin uçurumlarýndan kahkahalarýnla geç. Damaðýnla kavra yataðýndaki bildik devriliþleri. Kalýn çizgilerle çoðalsýn güç, saçlarýndaki yangýnlara yeniden sular dök. Ellerin kaygan gövdenin ýssýzlarýnda dolaþsýn, aldýrma geçen ana. An dedikleri seni gerçeðe iten güç, çek yaþamý içine, dal þarkýlarýn en neþelisine ve çöz göðsünün asi düðmelerini, aþkýn badesini kana kana iç.

Yele verince terli göðsümüzü, en derin nefeslerle sarmalarýz bizi yakan güneþi. Yankýlarla bekleyiþ sözlerini dinlediðimiz anlarda gülücükler yerleþir usumuza, derin iç çekiþlerle kaçak türküleri sinemize dolarýz. Her duman kendi daðýný sever, her gözyaþý yorgun bir damladýr ve yanakta tozunu býrakarak çöllere düþer. Denizlerin karný büyüktür bu yüzden, aðlayýþlarýn çoðul ýrmaklarýný er geç kendine çeker.

Denizin fýsýltýsýný taþýr dalga kýyýya. Köpük çarpýnca sevdasýný býrakýr kayaya. Özlemin kumsallarýna aþkýn týrnaklarý deðer, çakýl hýþýrtýlý bir senfoniyle kýrgýnken geceye. Ay iner ardýndan suya, kýrmýzý bir düþ topunca nazlanýr yýldýz yaðmurlarýna. Gül dalda üþür, limanda bir adam aþký düþünür. Bir martý dalar izlediði mavi sulara, su ýþýltýyla gülüþür, gagada çýrpýnýr sevdalý balýk, gökyüzünün gizemini korkulu gözleriyle son nefeste avcýsýyla bölüþür.

Yorgun ruhumun uyuþuk damarlarýna sesini sürerek efsunlu bir masalýn döþeðine atardýn beni. Kaygýlý fýsýltýlarýnýn rüzgârý çarpardý, yüreðime dudaklarýný bastýrdýðýnda. Issýz caddelerin sahibiyken köpekler, sen içimde danslara soyunan sevdalý bir yosma olurdun. Ellerin önce düðmelerimi sökerdi, ardýndan ýslak bir dil sancýlý bedenimi gezerdi. Yalýn bir ateþin aleviyle uyanýrdým. Gözlerin içime yaðdýkça sarsýlýr, sana yakalanan bir av olurdum.

Ben azgýn dalgalarýný yüreðimin kulaçlarýyla aþarken, sen yokluðumun gücüyle avuçla en doyumsuz düþlerin sarmalýný. Ne dün, ne de bugünü getirme aklýna, yaþamak dediðin dudakta kalan bir denizin tuzudur aslýnda ve bir dokunuþla dökülür geldiði yollara. Göðsündeki ýþýltýlara güneþ sokulunca, terini rüzgâr kurutunca bakarsýn uzaklara. Biten bir günün hüznü çöker gönlüne gül bakýþlým, tutunursun yeniden umutlarýn yakasýna. Mutluluk, üç boyutlu bir filmdir, izledikçe yaþar, aþký yaþadýkça hayatta kalýrsýn, unutma…

Selahattin Yetgin