Ben yine karanlýða ninniler söylerken kulaðýndan; sen…
Yine yoksun yine yok-
Yalnýzlýðýn çöktü vicdanýmýn derinlerine
Ýçimde buruk bir suçluluk hissi-
Yine sen dediðim mýsralara karalýyorum adýný
Olurda yalnýzlýðým diner diye belki…

Yalnýzlýk çöktü üzerime
Bir tutam sevgiye razýyým.
Þimdi nasýlým nerdeyim bilemiyorum,
Sanki baþka bir yalnýzlýkta, bu rolü yine ben oynuyorum...

Yalnýzlýk çöktü üzerime kara bir örtü gibi,
Yýldýzlarým parlar gibi-gölyüzünde

Yalnýzlýk çöktü ben perdeleri çekiyorum kendime
"Sense…"
Yine yoksun yine yok!

Yalnýzlýk çöktü üstüme
Ninniler uðurlar gibi beni yataðýmda
Kulaðýmda bir ses - seni bana söyler
Yalnýzlýk çöktü üstüme
Su bardaðýmda karýncalar
Bir tutam gözyaþýna hasret gözlerime nem salýyor yalnýzlýðým