KÜÇÜK PRENS ARAMIZDA

Hayhuylar arasýnda yaþam sýyrýlýp eriyor. Bu erimeyi durdurmanýn mümkünatý yok. Ancak yapabileceklerimiz de var: Erimeyi yavaþlatabiliriz: Önce gözlerimizi bir dakika kapatalým. Ne var, ne görüyoruz? Hiç bir þey; yani karanlýk ve yýldýzýmsý parýltýlar. Ne para, ne mülk ne akraba ne dost ne dünya. Ben varsam herþey var. Ben yoksam hiçbir þey. Bu bir gerçek. Ýþte yokoluþ da bunun gibi. 1940 yýlýnda ikinci dünya savaþý yýllarýnda insanlar birbirini boðazlarken Fransýz Hava Kuvvetleri'nde pilotluk yapan Antoine de Saint-Exupéry’nin(1900-1940) yazdýðý “Küçük Prens”isimli kitabý okuyunuz.. Belki çoðunuz, bir zamanlar okumuþsunuzdur. Ancak bugün Dünya’nýn ve Türkiye’nin hali karþýsýnda, onu yeniden, dikkatle okumalýsýnýz ! Dünyayý yeniden anlamlandýrmaya yardýmcý olacaktýr. Sayýsýz kitap arasýndan, 95 sayfalýk, yazarýn resimleriyle bezediði bu mini kitap: bir baþka. Dünya çapýnda çok okunan, çok sevilen bu kitabýn yazarý, kitabý yazdýktan altý yýl sonra uçakla keþif uçuþu yaparken Alman birlilerinden kaçarken Akdeniz üzerinde kaybolur ve bir daha kendisinden haber alýnamaz. Fransa'da çok sevilen Küçük Prens'in resmi 50 franklýk banknotlarýn üzerine basýlmýþtýr. Kitapta Küçük Prens'in yaþadýðý asteroidi (B612) bulan bir Türk astronomdur. Hatta bu asteroidi uluslararasý bir kongrede anlatýr ama fesli kafasý ve doðulu giysilerinden dolayý kimse onu dinlemez. Kýyafet devrimi yapýldýktan sonra ayný astronom bu defa modern kýyafetlerle kongreye katýlýr ve herkes ikna eder. Ülkemizde kitabýn çevirisi / yayýnýyla ilgili tartýþmalar hep devam eder…
Bu kitabýn 46’nci sayfasýndan bir bölüm aktarmak istiyorum:
“Dördüncü gezegenin sahibi bir iþ adamýydý. O denli iþine dalmýþtý ki, Küçük Prens geldiðinde baþýný bile kaldýrmadý.

- Günaydýn, dedi Küçük Prens. Sigaranýz sönmüþ.
- Üç iki daha beþ. Beþ yedi daha on iki. On iki üç daha on beþ. Günaydýn. On beþ yedi daha yirmi iki. Yirmi iki altý daha yirmi sekiz. Yeniden yakmak için vaktim yok. Yirmi altý beþ daha otuz bir. Öff! Demek beþ yüz bir milyon altý yüz yirmi iki bin yedi yüz otuz bir ediyor.
- Beþ yüz milyon ne?
- Ha? Sen hala burada mýsýn? Beþ yüz bir milyon...bilmiyorum þimdi ne...O kadar çok iþim var ki! Ciddi adamým ben, saçma sapan þeylerle uðraþamam! Ýki beþ daha yedi...
- Beþ yüz bir milyon ne? diye yineledi, sorduðu bir soruyu hiçbir zaman unutmayan Küçük Prens.
Ýþ adamý baþýný kaldýrdý:
- Elli dört yýldýr bu gezegende oturuyorum, yalnýzca üç kez çalýþmama ara verdim. Birincisi yirmi iki yýl önce, Tanrý bilir neden buraya düþmüþ bir mayýsböceði yüzünden. Korkunç bir gürültü çýkarýyordu. Ve bir toplamada dört kez yanlýþ yaptým. Ýkincisi on bir yýl önce, bir romatizma krizi yüzünden. Yeterince hareket yapamýyorum. Gezip tozacak vaktim yok. Ciddi adamým ben. Üçüncüsü ise...Ýþte þimdi...Sen geldin ya...Beþ yüz bir milyon diyordum...
- Milyon ne? Ýþ adamý hiç kurtuluþ umudu olmadýðýný anlamýþtý.
- Kimi zaman havada görülen milyonlarca küçük þey.
- Sinekler mi?
- Hayýr caným, parlayan küçük þeyler.
- Arýlar mý?
- Hayýr be caným! Tembel insanlara olmayacak düþler kurduran küçük parlak þeyler. Ciddi adamým ben! Düþ kuracak zamaným yok.
- Ha! Yýldýzlar, deðil mi?
- Evet, tam üstüne bastýn. Yýldýzlar.
- Peki, bu beþ yüz milyon yýldýzý ne yapýyorsun?
- Beþ yüz bir milyon altý yüz yirmi iki bin yedi yüz otuz bir. Ciddi adamým ben, hesabým kesindir.
- Peki bu yýldýzlarý ne yapýyorsun?
- Ne mi yapýyorum?
- Evet.
- Hiçbir þey. Onlara sahibim.
- Yýldýzlara mý sahipsin?
- Evet.
- Ama ben daha önce bir kral gördüm ki...
- Krallar sahip olmazlar, “egemen olurlar”. Çok farklýdýr bu iki þey.
- Peki, yýldýzlara sahip olmak ne iþine yarýyor senin?
- Zengin olmama yarýyor.
- Zengin olman neye yarýyor?
- Eðer biri baþka yýldýzlar bulacak olursa, bunlarý satýn almama.

“Bu da,” dedi içinden Küçük Prens, “benim o ayyaþ gibi düþünce yürütüyor.”

Bununla birlikte baþka sorular da sordu:

- Ýnsan yýldýzlara nasýl sahip olabilir?
- Yýldýzlar kimin ki? Diye hemen yapýþtýrdý hýrçýnlaþan iþ adamý.
- Bilmiyorum. Hiç kimsenin.
- Öyleyse benim. Çünkü bunu ilk kez ben düþündüm.
- Böyle düþünmek yeterli mi?
- Elbette. Sahipsiz bir elmas bulursan, senin olur. Kimsenin olmayan bir ada bulursan da. Bir düþünce ilk kez senin aklýna gelse, buluþ belgesini alýrsýn: O düþünce de senin olur. Yýldýzlara sahibim, çünkü ben den önce kimse onlara sahip olmayý düþünmedi.
- Bak, bu doðru, dedi Küçük Prens. Ýyi de, onlarý ne yapýyorsun?
- Yönetiyorum. Sayýyorum, yine sayýyorum. Güç bir iþ. Ciddi bir adamým ben!
Küçük Prens hala tatmin olmamýþtý.
- Bir boyun atkým olsa, onu boynuma takýp götürebilirim. Bir çiçeðe sahipsem, onu kopararak alýp götürebilirim. Oysa sen yýldýzlarý koparamazsýn ki!
- Hayýr, ama bankaya yatýrabilirim.
- Bu da ne demek?
- Bu demek oluyor ki ufacýk bir kaðýdýn üstüne yýldýzlarýmýn sayýsýný yazarým, sonra da bu kaðýdý bir çekmeceye koyup, çekmeceyi kilitlerim.
- Hepsi bu mu?
- Bu kadarý yeterli!
“Eðlenceli,” diye düþündü Küçük Prens. “Bayaðý da þiirsel. Ne var ki pek ciddi deðil...”
Küçük Prens’in önemli þeyler hakkýndaki düþünceleri büyüklerin düþüncelerinden çok farklýydý.
- Benim, dedi, bir çiçeðim var, onu her gün sularým. Üç de yanardaðým var, onlarý her hafta süpürürüm. Sönmüþ olaný da süpürürüm, ne olur ne olmaz diye. Bu iþler, sahip olduðum yanardaðlara ve çiçeðime yararlýdýr. Ama senin yýldýzlara bir yararýn yok.
Ýþ adamý aðzýný açtý, ama söyleyecek bir þey bulamadý, Küçük Prens de çekip gitti.
“Büyükler hiç kuþku yok olaðanüstü kiþiler,” diyordu Küçük Prens içinden.