Çapraz ateþlerde tutuyor bu kent bizi. Vurulunca
Düþemiyoruz. Düþünce kalkýp gidemiyoruz düþ boyu.
Kan sýzýyor en yufka yerlerimizden. Ardýmýzda kan izleri,
Önümüz pusarýk bir sabah. Saðýmýz solumuz sobelenmiþ
Aþklarýn yüzü. Bakýþlarý yok bu aþkýn. Bin bir yalan var
Gülüþünün kývrýmýnda.

Katmerlenmiþ çizgilerde yitiyor duygular. Þapkasý
Önünde bu aþkýn. Yüzü yok. Yüzü yok ya; astar
Ýstiyor, hem de yalýnkat mavisinden.

Ünlemine çýðlýk düþmemiþ, cýlk yumurta beyinli
Kurnazlýklar memleketi bu kent. Ýki yüzlü, býçak sýrtý
Ýliþkiler bulvarý. Yalama su baþlarýnda pörsümüþ popo,
El etek izleri dudak kývrýmlarýnda.

Öte dünya ama ille de bu dünya için mabetlerde
Saf tutan arka plan düþleri. Ahh, bizleri ne çok seviyor
Tanrýlarýmýz, yarý Tanrýlarýmýz. Secde ettikçe önlerinde
Yýðýnsal duyarsýzlýðýmýzla biz. Ahh, ne saðmal cennetliðiz
Bir bilseler... Biliyorlar, biliyorlar! ...

Sonsuz yalnýzlýklar sarmalý bu kent. Denklemi
Kurulamayan çeliþkiler sorunsalý. Asal sayýlar
Yitirmiþ asaletini. Pusula þaþýrmýþ; yitik yön kuzey.
Aklý yok bu kentin. Saðduyusu saðýr. Duygularý kör. Elleri
Kirli, Parmaklarýnýn izini çalýyor güzel bir olasýlýðýn
Alnýna, bu günü dumur, yarýný pusarýk bu kentin...

Bu kent ölüyor sevgili. Bu kent çaðýyla ölüyor. Yaktýðý
Talan ettiði, kuruttuðu düþlerin vebali var boynunda.

Kalkýp gitmeliyiz sevgili. Yola düþmeliyiz. Hovardaca
Tükettiði zamanlarda býrakmalýyýz bu kenti.
Kimliksizliðini, sevgisizliðini bir yafta gibi
Asýp boynuna; kalkýp gitmeliyiz bu kentten.

Deprem diyorum sevgili! ... Depremler çaðý,
Baþlayacak birazdan. Yetiþmeliyiz. Depremler
Mavi çocuklar doðuracak örselenmiþ
Rahimlerinden, yeni aþklar kuracak çadýrlarda.
Yola düþmeliyiz sevgili! ... Yola! ...

Serpil Baþak