Hayatý kabullenme konusunda baþarýsýz oldum. Bahaneler uydursam kurtarýr mýyým kendimi bu sorumluluktan bilemiyorum.. Almanlar kaybedince ben de kaybetmiþ sayýldým. Yine de önemli olan katýlmaktý..

“Çünkü biz mutantýz.. büyük bir utancýz”

Sabahýn erken saatleriydi. Bir ara yazmaya ara verip pencereden dýþarýyý izledim. Bir an insanlarýn evrim geçirdiðini düþünmekten kendimi alamadým. Daha önce hiç bu kadar göz altlarý þiþmiþ insaný bir arada görmemiþtim. Ya ben de öyle olursam diye düþündüm. Korkuyla storu indirdim. Yazmaya devam ettim. Ýþte bazýlarýna karamsarlýktan, saçmalýktan baþka bir þey ifade etmeyen bu yazýlarý var eden yabancýlaþma anlarýmdan biridir bu. Siz yüzlerce göz altlarý þiþmiþ insaný görseydiniz korkmaz mýydýnýz? Sanýrým yeterince cesur deðilim..

Uykuya dalmýþým. Rüyamda Külkedisi’yle röportaj yapýyordum. Hatýrlayabildiklerim bunlar;

-Merhaba Külkedisi. Öncelikle bizimle görüþmeyi kabul ettiðiniz için teþekkür ederiz.
-Ýyi para teklif ettiniz
-Nasýl yani? Bildiðim kadarýyla en son prensle evlenmiþtiniz. Maddiyatla ilgili bir sorununuz olmayacaðýný düþünmüþtük. Nedir sizi parayý düþünmeye zorlayan?
-Anlatayým efendim. Hikayenin baþlangýcýný hepiniz biliyorsunuz. Saraya taþýndýktan sonra da kötü talihim peþimi býrakmadý. Monarþinin yýkýlmasýyla halkýn sarayý talan etmesi ve prensin yaþadýðý bunalýmlar sonucu intihar etmesi sonun baþlangýcý oldu.
-Ne yani prens öldü mü?
-Öldü kör olasý prens. Baloda düþürdüðüm ayakkabýyý getirdiði günü hatýrlýyorum da, lanet olsun o güne. Keþke Jacob’dan vazgeçmeseydim.
-Jacob?
-Komþumuzun oðlu, gizli gizli görüþürdük. Birbirimize deli gibi aþýktýk. Prens iþin içine girince mantýk evliliði yapmak zorunda kaldým.
-Þaþýrdýðýmý söylemeliyim.
-Ne var bunda þaþýlacak! Kapitalizm aþký da öldürür efendim..

Uyandým. Konuþmalarýna ve gözlerine hayran olduðum hanýmefendi geldi aklýma. Ya göz altlarý þiþmiþse? Francis Ponge’nin dediði gibi “Ýnsan insanýn geleceðidir”. Geleceði bir mutantla yaþama isteðim bile bile ladestir. Tavana bakýyorum kaza süsü verilmiþ bir ceset gibi. Kollarým açýk sarýlmýþ hayaline.. ama kendimi kandýramýyorum. Belki de en büyük sorunum bu!

Bir insanýn kendisinden daha çok seveceði biri olamaz. Ancak kendisine iyi ayak uyduran biri olabilir. Kendi duygularýnýn ve ihtiyaçlarýnýn tatmini için seçtiði sevgili bir asistandan öteye gitmeyecektir. Fakat asistanýnla uyum içinde geçireceðin hayatýn tadý Ýtalyan çikolatalarýnda dahi yoktur!

Odamýn ortasýna kök salmýþ bir portakal aðacý var. Kýrk metrekarede hareket etmemi zorlaþtýracak kadar büyük.. Ýþte bu yüzden turuncu tüm eþyalarým. Dýþarý çýkýp yürümeye baþlýyorum. Amatörce hazýrlanmýþ bir tiyatro afiþi çarpýyor gözüme. Þehri güldürme çabasýndaki bir grup gencin sanat aþký mutlu olmama yetiyor. Hiç düþündünüz mü gençler neden sanata daha çok ilgi duyarlar? Çünkü zorundalýklarý minimum düzeydedir. Çünkü düþünmeye ayýracak vakitleri vardýr..

Genelleme yapmadan þunu ifade etmeliyim; en azýndan yaþadýðýmýz coðrafyada týpký aþk gibi gerçek anlamda sanat da göremezsiniz. Bunun nedeni çok açýktýr, baský ve korku.. Düþüncelerini otorite ve toplum baskýsý altýnda eserine aktaran biri geliþim adýna pek fazla þey baþaramaz. Belirttiðim gibi insanýn kendisinden daha deðerli bir þey yoktur ve kendi konforu toplumun bilinçlenmesi ya da farklýlýklarý tanýmasýndan çok daha önemlidir. Kim sýcak kahvesi ve nefesinden ödün verebilir ki? Toplum mu? Her sabah þiþmiþ gözaltlarýyla programlanmýþ halde iþlerine gidenler kimin umurunda.. Guguklu saatlerin kuþlarý ne kadar özgürse onlar da öyle..

Bu arada insanlarýn hak ve özgürlükleri üzerindeki genel etkiyi hiçe sayýp, olayýn sadece maddi boyutuyla ilgilenenlere bir þeyler söylemek istiyorum. Siz saðlýktan eðitime her konuda devletin güvencesi altýnda yaþadýðýnýzý düþünürsünüz. Yanýlgýlarýn en büyüðü budur. Hayatýnýz boyunca yaþayacaklarýnýz bir hiçten öteye geçmeyecektir. Uzun vadeli küçük umutlarla yaþadýðýnýz hayatýnýzýn sonuna geldiðinizde tüm bu anlattýklarýmýn farkýna varacaksýnýz. Þu anda mecburiyet diye nitelendirdiðiniz þeyler, aslýnda size mecburi gibi algýlatýlan kavramlardýr. Bir an olsun sadece insan olduðunuzu hatýrlayýn, sizler araba yakýtý deðilsiniz! Birilerinin ilerlemesi için kullandýðý basit araçlar, modern çaðýn asgari ücretli köleleri olmayý insanlýðýnýza yediriyorsanýz devam edin, bir gün mutlaka keþke diyeceksiniz..

Mutasyona uðramýþ insanlar, büyük bir yalaný koþulsuz kabul ettirecek virüs salýnmýþ bünyelere. Þimdi bilinen sonun sürpriz çýkmasýný bekliyoruz. Çünkü biz mutantýz.. büyük bir utancýz.. Fransýzca’da çalýþmak kelimesinin karþýlýðý “travail” dir, zahmetli, acý veren, iþkence anlamýna gelir. Ýþkenceden ibaret bir yaþamýn mutsuz duvarlarýný görüyorum. Duvarlarýn ardýný görüyorum sonra.. uzayýn duvarlarý.. düþündüðümüzün dýþýnda bir yaþam.. týpký bizimkine benziyor.. sadece çok büyükler.. tek fark bu!

Ýki Marslý konuþuyor;

- Kan grubu?
- Kanguru deðil koala bu.. gidiyorum ben..
- Hey dur, nereye gidiyorsun?
- Nargile
- Selam söyle Nargi’ye
- Muzlu söyleyeceðim..

Efendim? Mars’ta hayat yok mu dediniz? Peki ya burada.. dünyada hayat var mý?