Kerbela'nýn ateþine yanarken

l
Velilerin seyyidi dedesine benzerdi
Onu uzaktan gören evlad-ý resul derdi
Aðabeyi Hasan'la dedesine giderdi

Bunlar benim reyhaným siz de sevin aþk ile
Kainat sevgi duyar bu iki mazlum güle

Peygamber terbiyesi ala ala büyüdü
Peygamberin dizinde feyz alarak uyudu
Hüseyin ki nuruyla güneþi ayý yudu

Çiçekler açýlýrken þevkini ondan aldý
O gidince bahçeler açmadý yaslý kaldý.

Ashabýn muhabbeti kýskandýrdý kimini
Makam mevki hýrsýyla arttý Yezid'in kini
Babasýnýn tahtýna koymak için kendini

Bin türlü hilelerle hilafete oturdu
O gelince hilafet haysiyetin yitirdi.


II
Derde Düþtü Yazýlar

Ve bir gün Yezid'e beyatý istenince
Sýktý yumruðunu o olmaz dedi en önce
Hayran idi sahabe peygamber gülü gence

Ýstemedi hiç kimse Küfe'ye gitmesini
Ýbn-i Abbas gitme! dedi yükseltirken sesini.

Zalimlerin zulmüne sükunet yakýþmazdý
Gitmeliyim dedi þah Zulme rýza olmazdý
Bir avuç ordudan kimse geri kalmazdý

Çoluk çocuk ehli beyt katýldýlar kervana
Küfe'ye giden yollar çekiyor Kerbelaya.

Tuzak kurdurdu Yezid gözcü koydu yollara
O hain emri verdi ruhu sapkýn kullara
Ciðerleri yakmaya zehir döktü sulara

Alev aldý acýyla derde düþtü yazýlar
Çadýrda susuz kaldý sabi körpe kuzular.

Aþk ile kanatlanmýþ menzile düþtü gözü
Onu davet edenler cayarak bozdu sözü
Cihad diyerek Zeynep gösterdi kutlu izi

Saldýran sýrtlanlarýn karþýsýnda savaþan
Nebiden miras kalan bir avuç mübarek can.

Melekler matemdeydi arzda arþta ne varsa
Yanýyordu kainat lanet okur bu hýrsa
Ne söylerdi peygamber bu hali gelip görse

Evlad-ý resul onlar onlara kýyýlýr mý
Ehli beyte kalkan el müslüman sayýlýr mý?

Yaralý müslümanlar savaþarak yorulmuþ
Þehit düþen analar yavrusuna sarýlmýþ
Bir ses geldi Hüseyin canevinden vurulmuþ

Titredi durdu dünya kainat aðýt tufan
Þahlar þahý Hüseyndi savaþýrken vurulan

Bu ne hýrs bu ne öfke bu nasýl zalimce kin
Gözyaþýný göl etti aðladý duyan mü'min
Adalete yürüyen zulmü kaldýrmak için

O cennet yiðidine asýrlardýr yas tutan
Acýsýyla daðlanýr yanar hep ehl-i iman.


III
Soðumadý Yaralarým

Kaç asýr geçti yaram soðuma soðumadý
Bu nasýl matemdir ki dünyada zevk koymadý
Gözlerim vuslatýnda gönlüm gama doymadý

Asýrlarýn baðrýnda sýzýdýr þah Hüseyin
Allah için her belaya razýdýr þah Hüseyin.

Ölmeyen destanlarýn vicdanýndan kan akar
Hürriyetin özünde kaç vicdansýz/ can yakar
Sýrtlanlarýn ordusu Hakk'ýn kal'asýn yýkar

Göðsümde derin sýzý derinleþen derdimle
Yarým kalan umutlar neler söyler dur dinle.

Sana hasret adalet yurdundan sürgün yanar
Çölleri yaktý derdin koç bakýþlý kutlu yar
Bir sabi var kundakta melekler ona aðlar

Sarsýlmýþ utancýndan yastadýr gamlý zemin
Ýntikam kýlýcýný bileyip ettik yemin

Çaðlar yaslý Hüseyin Kerbela'ya gel de bak
Ýzinde sabit kalan kaç yürekle kaç ayak
Merkadýna sarýlýp hýçkýrýp aðlayarak

Türbene siper olup vuslat arar Hüseyin
Sana feda olmayan neye yarar Hüseyin.

Silkindi sancýsýyla yerinde yandý daðlar
Çiçeðe zehir deðdi virana döndü baðlar
Ýki gülün derdiyle Fatýma anam aðlar

Zeyneb'in hutbesi yüreðimi eritir
Yüreðim yanar þahým gözümden yaþ yürütür

Þeytanlarýn þahýnýn çaðrýsýna uyarak
Demirden kölelerin kustuðu ateþe bak
Sen yürüdün yurdundan âbâd olsun diye hak

Haksýzlýðýn önünde kaç Yezit zulüm saçar
Kaç Hüseyn Kerbelada Hak için kalmýþ nâçar

Dört büklüm ruhum eðik zalimin zulmü arttý
Mazlumlarýn feryadý perde-i arþý yýrttý
Mümin olan herkese bu günde cihat þarttý.

Kerbela'da Necef'de zulüme susuyorum
Utanýrým Hüseyin o günden kötü durum

Hasan ULUSOY