Þu an yaðmur yaðýyor Ýstanbul'da. Mis gibi toprak kokusu sarýyor tüm hücrelerimi. Doðanýn eþsiz müziðini dinliyorum seni düþünerek. Yere düþen yaðmur damlalarý bana seni hatýrlatýyorlar. Sanki gönlüme düþüyorlar birer birer. Gönlüm bu damlalarla yýkanýyor huzurla, mutlulukla. Günlük sýkýntýlardan uzaklaþýp yepyeni bir dünyaya adým atýyorum her bir yaðmur damlasýyla.

Yaðmur damlalarýyla konuþuyorum ve onlara diyorum ki: "Ey damlalar! Aþkýma selam gönderin benden ve ona kendisini dünyalar kadar sevdiðimi söyleyin. Korkmayýn, korkmayýn! O sizin dilinizden anlar. Çünkü doðanýn ve aþkýn dilini çok iyi bilir. Büyük bir ihtimalle þimdi uyuyordur bebekler gibi. Artýk uyandýðýnda söylersiniz selamýmý."

Belki birazdan güneþ yüzünü gösterecek ve bana gülümseyecek. Gökkuþaðýnýn renk cümbüþü saracak Ýstanbul semalarýný. Gökkuþaðýný seyredeceðim tutkuyla. Hatta çocukça bir çýlgýnlýk yapýp altýndan geçmeye çalýþacaðým. Eðer bunu baþarabilirsem Kaf daðýna yolculuk yapacaðým Anka kuþunun kanatlarýna binerek. Oraya vardýðýmda masal kahramanlarýyla tanýþacaðým, onlara senden bahsedeceðim ve âbý-hayat iksirini isteyeceðim onlardan senin için. Birlikte bir plân yapýp devden o suyu çalacaðýz bin bir güçlükle. Senin sevgin bize yardým edecek en çaresiz anlarýmýzda. Sonunda bunu baþaracaðýz. Dönüþte sihirli merdivenle gökyüzüne týrmanýp yýldýzlardan yardým isteyeceðim. Onlar beni yeryüzüne indirecekler güvenle. Devden çaldýðýmýz âbý-hayatý sana armaðan edeceðim sevgimi sunarak. Çünkü içimdeki sen'in sonsuza dek yaþamasý benim en büyük dileðimdir Allah'tan.