Öðretmen sýnýfa girdiðinde sevinir çocuklar, bir baþka aydýnlanýr umut dolu yüzleri. Tatlý bir heyecan sarar herkesi. Yüzlerde tebessüm, yüreklerde güven duygusu...

Sýmsýcak bir dostluk köprüsü kurulur; öðretmenden öðrenciye uzanan, kýtalar ve okyanuslar aþabilen. Bu köprü sevgi, saygý, barýþ ve kardeþlik köprüsü ki onu yýkmaya kimsenin gücü yetmez. Çünkü temelinin harcý öðretmenin göz nuruyla, emeðiyle ve inanç dolu azmiyle karýlmýþ; bu temelin her taþýna öðretmenin saf ve temiz ruhu, sevgi dolu kalbi sinmiþtir.

Sýnýfa aklýn ve bilimin ýþýðýný sokar öðretmen. O ýþýkla kent kent, sokak sokak yeniden aydýnlanýr çocuklarýn tertemiz yürekleri. O yürekler ki susuz, kurak bozkýrlarda yaðan yaz yaðmuruna muhtaç. O yürekler ki bilimin tüm insanlýðý kucaklayan ellerine sýmsýký kenetlenmiþ...

Sýnýfa kitaplarýn büyüleyici iksirini getirir öðretmen. Kitaplarla yepyeni bir dünya kurar çok sevdiði öðrencilerinin hülyalý, genç yüreklerinde... Bazen Çalýkuþu olur, Anadolu’yu dolaþýr köy köy, kasaba kasaba. Bazen Küçük Aða olur, millî mücadele fikrini ateþler tüm Akþehir’in. Kimi zaman da Yaþar Kemal’in Ýnce Memed’i olup aþký uðruna Abdi Aða’ya baþ kaldýrýr.

Sýnýfa Atatürk’ü getirir öðretmen, genç beyinlere onu aþýlamak için. Atatürk olur, Samsun’da millî mücadele ateþini yakar, özgürlüðün türküsünü söyler yanýk yanýk... Mustafa Kemâl olur, genç Türkiye’yi baþtan baþa köy köy, þehir þehir yeniden inþa eder. Çaðdaþ Türkiye’nin biricik mimarý olur; çok sevdiði gençlere güzel bir dünya býrakýr armaðan olarak...

Sanatçýdýr öðretmen, çiçek çiçek, þiir þiir nakþeder sevgiyi genç yüreklere... Sinema, tiyatro, edebiyat, resim aþkýný eker çorak toraklara; gül bahçeleri yetiþtirmek için...

Öðrenciliði hiç bitmeyen bir çýnardýr öðretmen. Öðrendikçe öðreten bilge bir aðaç; genç bedenlerde kök salan bir fidandýr öðretmen.