Porselen bebek bir simgedir. Bizim neslin tanýmadýðý, hiç görmediði birþeydir. Varlýklý olan her çocuðun sahip olduðu, fakir olanlarýn görüp imrendiði, bugün “ismi var cismi yok” nesnedir. Özlenip beklenen, istenen, arzu edilendir; bir çeþit "ödül"dür.

O kusursuz güzeldir, mükemmeldir. Kendisini görüp tanýmadýðýmýzdan, bize göre gerçek bir “efsane”dir. Hep mutludur, güler. Bu yüzden bizim için yerli-yersiz beklentilerin, umudun simgesidir.

Aslýnda porselen bebek, onunla daha önce hiç karþýlaþmadýðýmýzdan, bizim için sahte bir “vaat”tir. Gerçekte olmayan bir ödüldür, önümüze uzatýlmýþ “ipin ucundaki havuç”tur.

Porselen bebek: sevenler.
Porselen bebek: nefret edenler.
Porselen bebek: özlemle bekleyenler.
Porselen bebek: lanet edenler.

O, çoðaltýlmýþ tektipliðin ilk ürünüdür. Þahikada oturup pýrýl pýrýl parlayan yanaklarýyla bize gülümseyen ödülümüz.. "Baþkalarýnýn" bize sunduðu umutlarýmýz. Nihai amacýmýz, varýþ noktamýz, bir türlü ulaþamadýðýmýz ve aslýnda asla ulaþamayacaðýmýz.. Birgün elimize geçse bile ya heyecanýmýzdan, ya daha önce hiç sahip olmadýðýmýz için taþýmayý beceremediðimizden düþürüp kýrarýz onu. Ya da göründüðü kadar mükemmel deðildir, parmaklarýmýzýn arasýnda unufak oluverir, veya boyalarý akar.

En güzel oyuncak kendi ellerimizle yaptýðýmýzdýr. En güzel umutlarýmýz kendi kafamýzda þekillenen. Her ikisi de "gerçek"tir ve "bizim"dir. Onlara "sahip oluruz", tekrar ve tekrar sahip oluruz. Ýstersek yenilerini yaratýrýz. "Eðer istersek". Tahtadan atýmýz, bez bebeðimiz, maketlerimiz, uçurtmamýz, kâðýt uçaðýmýz, hamurdan tosbaðamýz, kumdan kalemiz, tornetimiz, kýzaðýmýz...

Hiçbiri mükemmel deðil ama "bizim". Hayallerimiz, umutlarýmýz, beklentilerimiz, yarýnýmýz gibi.

Porselen bebek mücadelemizin simgesidir.