Biz, çoðul sürgünleriyiz, bu bahçenin,
( Her aðacýn piçi (sürgünü), kendi baltasýna kanar)

Sudan özge ýrmaklarýn, yer altýna sürgün edilmiþ gözeleriyiz,
Susuz toprakta yaban gülü; inatçý, kendiliðinden ve
Öylesine kararlý; dallarýndan bahar düþürmeye daðlara.

Yer üstünde ayrýk otu; yersiz, yurtsuz ve asi,
Bahçenin en hayta çocuklarýyýz biz; söz dinlemez, serseri.

Kýrýk kanatlý kuþlarýyýz; mahþeri bir coðrafyanýn kýl köprüsünden düþenlerin,
Ýlle de düþenlerin…
Biz, sürgün piçleriyiz bu bahçenin; en mavimiz Akdeniz!

Serpil Baþak
Antalya