Bir kuþkuyu büyütüyorlardý insanlar. Nereden duyduklarýný hatýrlamýyordu hiçbir tanesi. Ama nedense o kadar inanmýþlardý ki…”Dünya nüfusu her saniye 1.500 bebeðin çýðlýðý ile artmaktaydý”. Nasýl oluyordu da dünya nüfusu rakamlarla anlatýlabiliyordu! Nasýl oluyordu da bu kadar kalabalýk bir dünyanýn bu kadar kalabalýk bir ülkesinin bu kadar kalabalýk kumlardan oluþmuþ kumsalýnda bir erkek ve kadýn kuþkuyu büyütüyorlardý ellerinde. Bir tanesi eline alýyordu, avuç içi ile kuþku arasýnda ýsý geçiþi oluyordu. Avucunda daha çok sýkýyordu kuþkuyu. Diðeri alýyordu sonra eline, koltuðunun altýna sýkýþtýrýyordu soðuyan kuþkuyu ýsýtýyordu koltuk altýnda. Bunu nereden öðrenmiþti? Hatýrladý, annesi okula giderken; eldivenlerini koltuk altýnda ýsýtýrdý. Birden öðürme isteði geldi. Midesi kasýlýp gevþiyordu sürekli. Midesi o kadar boþtu ki karný sýrtýna yapýþmýþtý, öðürse ne çýkacaktý dýþarýya kötü bir kokudan baþka. Elden ele geçiyordu kuþku. Kuþku kimin elindeyse, O alýp uzaklaþýyordu diðerinden. Yalnýz kalmak isteði duyduðunu söylüyordu koltukaltýna kuþkuyu sýkýþtýran. Kumsal boyunca yürüyordu. Ufacýk kumlardan oluþmuþtu kumsal, denize yakýnlýðý öyle uzaktý ki; insan bu kumsalýn doðal bir kumsal olduðuna inanamýyordu. Ufacýk, altýn sarýsý kumlar parmaklarýnýn arasýna giriyordu, bastýðý yere gömülüyordu ayaklarý. O da hýzlý yürümeye baþladý. Diðeri de ardýndan. Koltuk altýndaki kuþku öyle aðýrlaþmýþtý ki taþýyamýyordu koltuk altýnda. Ellerine geçirdi, elleri yere uzadý. Ardýndaki yetiþmiþti O’na. Nefes nefese, karþý karþýya kaldýlar. Gözleri deðdi birbirlerine. Bir kuþkuya baktýlar bir gözlerine. Henüz fark ediyorlardý kuþkuyu taþýyan ellerin sahiplerini. Ne yapacaklarýný bilemediler. Kuþku daha da aðýrlaþtý. Artýk bir kiþi tek baþýna taþýyamazdý onu. Ellerinden býraktý kuþkuyu taþýyan. Yanýyordu elleri, çok ýsýnmýþlardý. Ellerini denizden esen rüzgara uzattý. Üfledi ellerine rüzgar. Soðuttu. Þimdi ne yapacaklardý? Kuþkuyu býrakýp da sahil boyunca yürüseler… Kumlar da çok ýsýnmýþtý yakýyordu çýplak ayaklarýný. Denize baktýlar. Sanki daha yakýnlaþmýþtý dalgalar. Koþsalar denize, soðuðuna verseler ayaklarýný sonra da ýslak kumlarý adýmlayarak yürüseler sahil boyunca… Baktýlar sadece, birbirlerine. Sonra birden 4 el, kuþkunun üzerinde birleþti. Býrakamadýlar ellerinden. Önce 2 el kendine çekti. Sonra diðer 2 el kendine çekti. 3-4 sefer yaptýlar bu anlamsýz hareketi. Sonra anlamsýzlýðýný anlayýp, birbirlerine baktýlar.

-“Merhaba; ben kadýn!” dedi erkek olan
-“Merhaba; ben erkek!” dedi kadýn olan
Ayný anda –“ Sanýrým tek baþýmýza taþýyamayacaðýz” dediler.

Beraber taþýmaya baþladýlar koskocaman kuþkuyu. Artýk birbirlerine de bakamýyorlardý, ellerinde kuþku, yan yana yürüyorlardý. Kumsala bakýyorlardý. Kumsal enine ve boyuna sürekli geniþliyordu. Ayný kumlara bakýyorlardý. Sanki kumlar patlýyor ve bir kum tanesinden daha çoklarý ürüyordu. Ayaklarýnýn altýndan kayýyorlardý. Kuþku iki kiþiyle taþýnabiliyordu. Ama birbirini görmeyen iki kiþiyle. Kumsal kalabalýklaþmaya baþladý. Ýnsanlar ikiþerli üçerli ellerinde kuþkularýný taþýyorlardý. Deniz artýk çok uzaklardaydý, gözleri ya kumlarý ya da önlerinden giden diðer kuþkulu insanlarýn sýrtlarýný görüyordu.