Seni, duyumsuyorum;
Kýzýlanmýþ bir tan yeri gibi sýzýyorsun iliklerime,
Bilincim, dur durak dinlemeden göçüyor.
Ne varsa þu evrende anladýðým; varlýða dair,
Neyin yasýný tutmuþsam düþlerimde; yokluða dair;
Bir bir göçüyorlar içimden,
Hükümsüzdür bundan böyle iþgalleri;
Baþlýyor tinsel göçebelik;
Benden sana,
Senden bana.

Ben, kendi cesedimi gömüyorum þuracýða,
Sen, kendininkini kusuyorsun, iðrenmeden.
Seni, duyumsuyorum ulu orta.

Seni, anlýyorum;
Kýrýlmýþ aynalarýn, dökülmüþ sýrlarýný topluyorsun gizlice,
Bütünlüðü parçalanmýþ anlam kýrýðý, yüzün,
Kaçýrma bakýþlarýný; kanýyorsun.

Seni, duyuyorum;
Titrek bir mum alevi gibi düþüyorsun göz kapaklarýma,
Üþüyorsun, sen,
Toros’larda bir çoban ateþi,
Baðdaþ kurmuþ korkularýna,
Davudi bir ýslýk yorumu –Yörük Semaiyi-,
Ýki elin yakanda, hercai,
Korkuyorsun, sen.
Yakýnmýþsýn gibi duyuyorum seni,
Gün durusu gülüþün penceremde,
Bir sana, bir sabaha çalýyor saat,
Uzansan elime dokunursun bir- günaydýn-da,
Hani, -merhaba- dedin ya sen, dostluða,
Ben, çoktan yanýtladým o mektubu.


Seni, tanýyorum;
Neyle tamburun dostluðunu özlüyor parmaklarýn,
Dinledikçe, dinledikçe bu öyküyü sen,
Adý hüzzam bir gecenin yýldýzsýz faslýnda aðlýyor sesin.
Önce ney, sonra tambur inliyor,
Baþlýyor geçiþ taksimi gözlerinin,
Gözlerin hüzzam yolcululuklara çaðýrýyor bizi.

Seni, dinliyorum;
Doðum sancýlarýný duymak için zor zamanlarda,
Kendimi doðurmak için seninle, sil baþtan,
Su gibi, taþ gibi konuþmaný dinliyorum;
Ölüp gitmiþ diller tanýðýmdýr, þu evrende,
Cesaretimi senden aldým, bilesin
Her þeyi göze alabilirim, þu üç günlük yaþamda,
Sen, dokun bana; bir týlsým gibi,
Sen, fýsýlda sýrlarýný mutluluðun
Dile gel, söze gel, anlat öyküsünü var olmanýn;
Anlat, yakýndan nasýl duyulur uzaklarýn sesi,
Ve uzaktan nasýl tanýnýr bir dost;
Elleri beyaz bayrak deðilse eðer?

Dilinde bir türkü tadý, tortusunda aðýt,
Tanýyorum seni, çýðlýðýn kadar.

Serpil Baþak
02 Eylül 2008, Antalya