Aþk nedir diye sordu bana ürkek tavýrlarýyla beklediði cevaplarý alabilmek umuduyla ve korkularýyla yüzleþmeye gönüllü bir kahraman edasýyla cevaplamamý bekledi ama bilmiyordu yeniktim ben o duyguya tövbeliydim çekmiþti birkere tüm hücrelerimdeki yaþamak dürtüsünü þimdi yeniden nasýl güvenebilirdim ayný saflýkla deneme yanýlma haneme zarar yazmýþtým hep aþký sýcaktan eli yanan çocuðun bir daha sobaya dokunmamasý gerektiði bilincine varmýþtým þimdi nasýl beklerim kendimden zýrhýmda gedikler açabilmeyi oysa o kadar muhtaçken sevgiye tekrar yenilme ihtimalime karþý razý oluyorum bulunduðum duruma...engel oluyorum kendime acý çekmektense hiç bir ihtimal vermemeye mecbur kýlýyorum kendimi...Ama yinede söyleyim sana ne anladýðýmý.Aþk gariptir herkes yaþadýðýna göre deðerlendirir iyileþme ihtimali çok düþük olan bir hastalýktýr uyuþturma seansýdýr bünyeyi kimliksizliktir çýrýlçýplaktýr aþk kuralsýzdýr ve her duygudan beslenir hepsini içerir ama hiçbiriyle ifade edilemez konuþamama halidir bencildir kabul etmez kendinden baþkasýný mantýksýzlýktýr beyin uyuþmasý yaratýr ve farkettirir kendini her parçanda olmak ister tüm kötülüklere karþý korunmasýz býrakýr insaný.kýskançtýr kabul etmez rekabeti.doðrusu yanlýþý yoktur kurallarýyla oynamaz hiçbir oyunu.insan olmanýn zaafýný hissettir.Düþmandýrlar gerçekle birbirlerine ikisi ayný yerde duramazlar savaþ halindedirler ve daha sonra izah edemeyeceðin tavýrlarýnýn baþ sorumlusudurlar.Ölmeyi öldürmeyi bile mantýklý kýlacabilecek bir ruh haline büründürür seni o ana kadar tanýmadýðýn her karaktere girebilirsin yanlýþ yapmak doðru gelir ve doðruyu zaten bilemezsin.Kendine yalanlar söylediðin bir oyunda hayatta kalma çabasýdýr deliler gibi çýrpýnmaktýr çýrpýndýkça batmaktýr.daha oyun baþlamadan maðlubiyeti kabulettirir anlamazsýn sarhoþsundur tutkunsundur.Tüm duygularýný biçerek imal ettiðin kuþ tüyü hayallerde deliler gibi seviþmek istersin tutkuyla arsýzca ve sonunu düþünmeden hiçbirþeyin yaþamak istersin korkusuzca umursamazca.ama hiçbir rüyayý sonsuza deðin göremeyeceksin uyanacaksýn yada aþýk olduðun uyanacak ve tüm yaþananlar hayalmiþ hiç yaþanmamýþ gibi büyük bir adaletsizlikle ilk uyanan kazanacak...
Yangýn bittiðinde ve tüm ateþler söndüðünde sana kocaman bir kül yýðýný kalýr duygularýndan çýkan siyah dumanýn havaya karýþýþýný izlersin zavallý gözlerle.boynun bükülür kýrýlýrsýn ne kadar hassas parçan varsa hepsinden.piþmanlýklar býrakýr sana keþkelerle dolu bir yolda devam edersin.Ýlk baþta herþey çok zor gelir yalnýzlýða alýþmak hissi verir ama sen bilirsin içteniçe yaþadýklarýnýn rüya olmadýðýný ve her baktýðýn yerde silüeti belirir yitenlerin gözlerini kapamakta fayda etmez baþka tenlerde soluk almakta;ve o içindeki sevginin nasýl nefrete dönüþtüðüne tanýklýk ettikçe kendinden utanýrsýn.Kocaman bir boþluðu evlat edinmiþsindir artýk gün geçtikçe içinde onu büyütürsün sonra o boþluk bölünür ve hayatýnýn her bölümüne sýcramýþ küçük boþluklar haline gelir.yavaþ yavaþ alýþýrsýn yada öyle davranýrsýn mecbursundur devam etmeye ama hatýrladýkça aslýnda hiç unutmadýðýný anýmsadýðýn acýlarý hiç kimseye söyleyemediðin küçük bir kumbarasýnda biriktirirsin beyninin.Yaþadýklarýn korkularýnýn yansýttýðý bir zýrh olarak vurur yaþaman gerekenlere vazgeçersin.Sonra bir bakmýþsýn sona kalmýþ bir adým ve usulca baþýný yorganýn altýna sokarsýn vazgeçtiklerine aðlarsýn,cesaret edemediklerine,söyleyemediklerine,yaþayamadýklarýna aðlarsýn çok geç kalmýþ bir hayatý yeniden yaþayabilmeyi dilersin yýldýzlar gözlerinden bir bir kayarken...