Þimdi bana mutluluk dilemek düþüyor öyle mi?

Deðdi mi demekten kendimi alýkoyamazken...
Hayallerinin içine, beni sýðdýrmayý bile baþaramamýþken...
Þimdi sen, baþkalarýna bir dünya kurma telaþýndayken...
Elbette, sana mutlu-luklar diliyorum...
- - -
Kurulmuþ köþene, hayatýn sana gülümsemesini beklerken, azý karar kýlýp verdiklerinle yetinebilirim...
Bir not buldum kitabýmýn arasýna sakladýðým; Mutsuzluk üzerine mutluluk kurulmaz... Sonu yýkým olur... Zannediyorum bu söz bir kara günün býrakýsý olmalý, senin imzaný taþýyan..
- - -
Hiç mi yerin yoktu? Kokunu çeke çeke huzura uyuyabileceðim... Nefesim boðazýma yumruk gibi takýlýrken, geceye karanlýk cöküp uykularýmý kaçarýrken sen, hüzün dolu gözlerime nasýl bakarsýn? Sözünü kesmeyeceðim düþüncelerimin...Deðiþmesin, sabit olsun fikrin bu kez elemeyeceðim seni öfkemin en hassas yerinden... Orda kal...Bir üçüncü sahýs giremez aramýza herkes haddini bilsin.. Öyle ya sen yönetiyordun evreni... Sebebi sensin kýrgýnlýklarýmýn... Sen isteseydin böyle olmazdý hiç birþey...Daraldýkca daralýyor sabrýmýn hoþgörüsü... Sen benimsin, söyle o da bilsin... Öyle ya herkes gider geride bir tek ben kalýrdým... Þmdi beni dünyamdan ayýrmaya ne hakkýn vardý?! Ne tuhaf sarýlmýyorsun bile... Sýcaklýðýn zamana yenik düþmüþ... Oysa ne çok özlemiþtim seni.... Anlýyorum özlenen çocukluðummuþ... ve biliyorum hiçbirþey eskisi kadar sahici olmayacak artýk...
Hakkým var... Haklarýmý biliyorum...
O halde sende bil... Bil ve bana hakkým olaný ver... Bir nefes ver....
Nefesine muhtacým....

... Sana mutluluklar diliyorum...
Mutluluk buysa eðer...
- - -