“ Kambur omurgalarýma kavuþmayý özenen deðil de;
Beraber ölmeye niyetlenen kadýn’ýma…”

Kalabalýk cümlelerin arasýnda bir ben…
Tenhalarda beni arayan kocaman yürekli sen…
Bir de kýyýsý olmayan sarý sonbahar..
Bir de siyah- beyaz fotoðraflarý iþgal eden bir türkü…
Sonu hep hüzünlü biten…

Ben kadar yürüdük / sen kadar yaþadýk ve “ biz “ kadar “ öldük…

Sen..Ben..Bir de biz…Biz ki bu sevdaya baþlamadan sonumuzu çizen iki kahramandýk sýrtlarý hiçbir zaman birbirine dayanmayacak..Biz ki tek umudun peþine takýlýp ölümü birbirimizin dudaklarýndan içen iki kurþunduk girse de yüreðimizin en derine…Kanasa da gövdemiz gözlerimiz hiç acýmayacak...Ýki yoksulduk biz gözlerimizde sevdamýzýn varlýðýyla zenginleþen..Tek bir yolduk avuç içlerimizden düþüp uçurum kenarlarýnda ilerleyen..Rüzgara denk gelen zamanlarý gözyaþlarýmýzda eleyip mavi bir bilyenin peþinde koþan tek bir cümleydik..Yüklemi ben öznesi sen olan…Ve biz birbirimizi hiç sevmedik…Sadece dua dua yaþadýk birbirimizi…Cümle cümle büyüdük birbirimizde..En sonunda ben kadar yürüdük sen kadar yaþadýk ve biz kadar öldük ….

“ Ben seni hiç sevmedim / sadece harf harf susayýp kana kana yaþadým seni “

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim..Sessizliðinde büyüttüm yetim kuþlarý..Gözyaþlarýmý içime akýttým..Aktýðýný gördüðünde üzülmeyesin diye..Yürüdüðüm her yolun sana geldiðini bilerek baþladým yolculuklara.. Nice gözü yaþlý isyankar bulutlara yataklýk ettim..Sen geleceksin, senden geliyor diye yaþadým, kabullendim ve özledim..Parmak uçlarýnda dolaþan kan pýhtýlarýna özendim..Bazen de saçlarýndan düþen her saçýn düþtüðü topraða niyetlendim..Tuttuðum her niyet, sanaydý..Umut bulduðum her söz, yüreðimi sürdüðüm her yol senin adýnaydý…Bir ekin tarlasýndaki baþaðýn tanesindeki bereketini dudaklarýnda bildim..Dilinden, sözcük luðatinden düþen her sözü bereket bildim..Nefesini su bildim, kana kana içirdim içimin çöl deryalarýna..Gözlerini azýk belledim ama bir gün o gözlerine bakmaktan býkmadým..Kirpiklerinin gölgelerinden dünyaya bakmaya doymadým, doyamadým..Sahi ben seni hiç sevmedim…Sevmek sadece bir sözden ibaret..Oysa ben seni hayat bildim..Yaþadýkça benle yaþayacak kadar sonsuz..Nefes aldýkça benle büyüyecek kadar bana elzem…Sahi ben seni hiç özlemedim..Sadece biriktirdim seni içimde..Kovaladým her bulutu..Ta ki senin özlemin daðlarýnda umutlar açýncaya kadar..

Olamadýk / Olduramadýk / Ölmedik / Ölemedik..

Vakitlerden ayaz..Yüreðimin en derininde bir sýzý..Sesinin yokluðu vuruyor yüreðimin kýyýlarýna..Üþüyor kalemimin ucu..Düþmüyor, akmýyor tek bir satýr gözlerinin hayat sýðlýðýnda..Ört beni kendinle..Yalnýzlýðýn çýplaðýnda düþmekteyim bir yanýma..Sür yüzünün baharýný..Yoksa bir sonbahar sabahýnda cümlelerin enkazýna devrilecek gövdem..Kapa gözlerine gözlerimi...Sonra sus…Sen ve ben ayný safta ayný niyete durmuþken biz olamadýk / seni, beni çýkarýp üzerlerimizden bir cümlede kendimizi " biz " olduramadýk diye yenilecek miyiz ? Elif’e gebe, dudaklarýma bir hece kalamadýn diye pes mi edeceðiz ?Kavuþamadýk özlemlerin dal açtýðý bir sabahta ölmeliydik boylu boyunca..Ölmedik..Ölemedik..Ölemedik diye bitecek miyiz ?Unutma;

Bize ölüm ancak biz olduðumuzda müstahak…
Þimdi zaman seni delice yaþamak..
Ne bir nefes kadar yakýn ne de ölüm kadar uzak..
Þimdi zaman " seni " içime yazmak..
Ne ben kadar kýsa ne de ölüm kadar uzun..
Sadece yaþamak seni öylece…
Özlemin kavuþmaya gebe kaldýðý an’a kadar…


---- Yerinden kalkamasa da er geç toprak mavi’ye idrak olacaktýr.. Týpký sen de bana gelemesen de elbet sen bu cesede bir gün sevda libasýný giydireceksin..Adýmýn ilintisine en yakýn yerdesin çünkü----


21.09.2008

Ýsmail SARIGENE