Gariptir bende bir resmin bile yok
Gülsuyuna batýrýlmýþ mektuplarýn da yok
Ama beni sana, seni bana baðlayan bir þey var
Aylar geçtikçe büyüyen, ölümsüzleþen
Sýcaklýðý ilk gençlik günlerimize kadar uzanan
Aþk desem az gelir, karasevda belki

Bu þarkýlar ne böyle sensiz dinlediðim
Hepsi de hasret ateþiyle boyanmýþ sanki
Yüreðimi kabartýyor, gözlerimi yaþartýyor
Oysa bak dolunay ve güneþ ne kadar parlak
Öyleyse beni sana, seni bana baðlayan ne ki
Aþk desem az gelir, karasevda belki

Günüm günüme benzese de arada sen farký var
Sensiz günlerimi takvimlerden çýkardým bu yüzden
Bu aramýzdaki apaçýk ortada sayýsýz yýldýz gibi
Ýçimizden biri ötekisiz olamaz þimdi
Aylar geçtikçe büyüyen, ölümsüzleþen
Beni sana, seni bana baðlayan bir þey var aramýzda
Aþk desem az gelir, karasevda belki

Sen orada, ben burada yalnýzlýðýmýzý içimizde yaþadýk
Kalbimizde saf sevdamýzýn resmi
Aðaçta tek tek yapraða, kayada mermere iþlenmiþ
Gökyüzünde renk renk açmýþ, öyle dillenmiþ
Öyleyse beni sana, seni bana baðlayan ne ki
Demek aþk þarabý içsek de karasevdaya susadýk
Gözlerimizdeki ýþýktan, yüreklerimizdeki ateþten belli
Yolumuzun üstünde duran bir þey var þimdi
Seni bana, beni sana baðlayan gönüllü kelepçemiz
Aþk desem az gelir, karasevda belki
3 Ekim 2006

Oyhan Hasan BILDIRKÝ