GÖLgen gönlüme DÜÞtü...



UYUYORdum;
Zifiri karanlýklarýn en karasýnýn
koynunda.
Yünle,elyaf arasýndaki farký,
öðrenen tenim,
uzanýrken
yýldýzdan beþiðinin
döþeklerinde.
Bilinmeyen sýrlarýn
derin kuytularýndayken
hemde...
Ansýzýn,habersiz,
BÝRDENbire...
GÖLgen düþüme DÜÞtü!


YÜRÜYORdum;
Sýrtýmý dayamýþken güneþe,
SAÐ yaným yaðmur,
SOL yaným kurak...
Balýk tutan amcalara,
selam olurken bakýþlarým.
ÜLKEM kadar eski...
ÜLKEM kadar güzel...
mekanlarýn önünde.
Bacaklarým; emekleyen
bebeler acemiliðinde.
Terime süt karýþmýþken,
hemde...
Ansýzýn ,habersiz,
BÝRDENbire...
GÖLgen cismime DÜÞtü!


YAZIYORdum;
Nice aykýrýlýklarla,
yaþanmýþ...
Nice mübahlarla,
Yaþanmamýþlarýn öyküsünü,
Þiircesine...
Yalnýzlýklarýn,kederlerin,
Adý unutulanlarýn türküsünü,
Samimiyetçe,destancasýna...
Ciðerlerimin buðusu,
Hecelerimi piþirirken,
hemde...
Ansýzýn, habersiz,
BÝRDENbire...
GÖLgen dizeme DÜÞtü!


YAÞIYORdum;
Nerede,nasýl,kiminle?
Hiç anlamý olmasa bile.
Tanýmadýðým her insaný ,
DOST gibi...
Her dostumu yeni tanýr gibi,
severcesine...
Anýlarý deðil yalnýz,
Ýnsanlarý biriktirerek,
hemde...
Ansýzýn,habersiz,
BÝRDENbire...
GÖLgen gölgeme DÜÞtü!
GÖLgen gönlüme DÜÞtü!



19.09.2008
Esra Leyla Oruç