bir gün
sýhhiye tren istasyonuna düþtü yolu
sincan'a giden banliyölere baktý
gözleri buðulandý önce
anýlarý geldi aklýna
sevdikleri oturuyordu
bir zamanlar orada
vergi dairesinde çalýþan ablasý
þekerde çalýþan eniþtesi
esmer, kývýrcýk iki yeðeni
istasyonun karþýsýnda bir evde.
herkes kadar mutlu
herkes kadar umutlu.
bir gün geldi, darmadaðýn oldu yuva
küskünlükler,ayrýlýklar girdi araya
nasýlda daðýttý kader onlarý
her birini bir yere attý
þimdi gidecek ne böyle bir yuva
ne ablasý ne eniþtesi
nede kývýrcýk yeðenleri kalmýþtý
nasýlda özlemiþti onlarý
iki damla yaþ döküldü gözlerinden
süzüldü yanaklarýndan aþaðý
tuzunu hissetti dudaklarýnda
kavurdu onu yaktý.
derin bir nefes çekti siðarasýndan
daldý gitti sonra
banliyölerin arkasýndan.