Bilip de inanamadýðýnýz gerçekler vardýr. Geri dönüþü olmayan bir yolun kenarýnda gittiðini bilerek ama gitmemesini dileyerek bakakaldýðýnýz zamanlar. Gidiyor dersiniz kendi kendinize iþte bitiyor. Son bir bakýþýn mirasçýsýsýnýzdýr artýk ve uðruna dökülen ilk gözyaþý belki de onun omzuna düþer. O omuzda izi kalýr mý bilinmez ama yürekteki izi asla silinmez. Mevsimlerden hazansa hele bir de ve yakýþýyorsa hüzünler hazana buna da alýþýr elbet dersiniz zamanla…Doðru ya kimse kimsesizlikten ölmemiþtir,o uykusuz geceler de bitecektir, gözlerdeki yaþlar da dinecektir kimbilir belki adý bile silinecektir hafýzadan ,bir gün can yakmayacaktýr yüreðe saplanan sözler…Zaman dersiniz kendi kendinize,zaman derler bilenler size…
Ve dedikleri gibi geçer zaman
Hüzünler senesini doldurduðunda geçenin yalnýzca zaman olduðunu ayrýmsar insan. Zaman geçmiþtir ve deðiþmiþtir her þey. Zaman geçmiþtir ve deðiþmiþtir her þey. Hayat kendi yolunu bulmuþtur ve ne yazýk ki yolunu kaybeden tek kiþi kendini bile bulamamýþtýr. Son kullanma tarihi geçmiþ bir hüzünün tek sahibidir,üstelik bu bozulmuþ hüzünden baþka sahip olduðu tek bir þey bile yoktur.
Ve anlar ki
Zaman merhem olmaz hiçbir yaraya, seneler yetmez bir insaný unutmaya…