Türkiye’de ilk bebeðimizi kaybetmiþ, bu nedenle çok acýlar yaþamýþtýk. Ýkinci kez bebek beklediðim anlaþýlýnca annem-babam onu Almanya ‘ da dünyaya getirmemi, yanlarýnda olmamýzý teklif ettiler.

Apar topar çýkýp geldiðimiz bu soðuk ülkede ilk aylar, uzun zamandýr hasret kaldýðým aileme kavuþma sevinci,yeni yaþama , çevreye alýþma çabalarý, yeniden anne olma heyecaný ile geçti.
Anna ile tanýþmamýz, memleket hasretinin yüreðimi daðlamaya, Türkiye’ deki çevremi, arkadaþlarýmý özlemeye baþladýðým döneme raslar. O, yanýmýzdaki daireye yeni taþýnmýþtý. Orta boylu, balýk etinde, uzun sarý saçlarý ama ille de ülkemin denizleri gibi koyu mavi, gülen gözleri ile kapýmýza dikiliverdi. Anna kapýnýn önünde durmadý. Ýçeriye girdi. Yaþantýma girdi. Güler yüzü, sýcaklýðý, ilgisiyle tüm aileye sevdirdi kendisini. Kýsa zamanda ailemden biri oldu. Beraber yedik içtik, beraber aðladýk, beraber güldük.

Yemeklerimize bayýlýyor, nasýl yapýldýklarýný öðrenmek istiyordu. Bunun da en kolay yolu birlikte piþirmekti. Böylece en sevdiði yemeklerin yapýlýþýný öðrendi benden. Zeytinyaðlý yaprak sarmasý, nohut yemeði, poðaça, pilav... Ben de ondan çok þeyler öðrendim. Patates salatasý, Pfannekuchen, Schnitzel... En önemlisi de yemek ve pasta tariflerini cesaretle uygulamayý öðrendim ondan. Hiç unutmam, bu cesaretle hiç yapmadýðým bir Türk yemeði olan içliköfteye birlikte giriþmiþtik de patlayýp içi dýþýna çýkan köfteleri kahkahadan kýrýlarak kaþýkla yemiþtik.

Anna uzaklardan gelmiþti, ta Almanya’nýn güneyinden. O da çevresinden, sevdiklerinden ayrýydý. Ama bizi birbirimize yaklaþtýran bu deðildi. Onun sevgi dolu yüreðiydi. En sýkýntýlý, ya da üzgün anýmda karþýma çýkýverir, ya beni çaðýrýr ya bana gelir, beni dýþarýya çýkmaya ikna eder, ve ben her seferinde „nasýl da bildi nekadar bunaldýðýmý“ diyerek þaþar kalýrdým.
Bu arada bizimle birlikte Türkiye’de tatil yaptý.Türkiye’yi de çok sevdi.

O, öðrenimine devam etmek için Düren’den ayrýldýðýnda, bizden epey uzak bir Üniversite kenti olan Würtsburg’a yerleþtiðinde ne kadar üzüldüðümü anlatamam. Birlikte geçirdiðimiz bu üç yýlýn rüya olmasýndan korktum.Oysa araya giren mesafe bizi koparamadý.Sürekli haberleþiyorduk.

Biz de bu arada Düren’den ayrýldýk. Önce Köln þehrine daha sonra da Duisburg ‘a yerleþtik.
Bir gün arkadaþý Franz’la birlikte Duisburg’a geldi.Getirdikleri çam aðacýný süsledik. Noel gecesi Franz flüt çaldý. Yaþadýðýmýz en güzel noel gecesiydi.
Biz de onlarý bulunduklarý Würzburg kentinde ziyaret ettik. Bize tarihi þehri gezdirdiler. Unutulmaz günler yaþattýlar.

Franz’la birlikte olduðu uzun yýllar boyu sýk sýk görüþtük. Her yýl Türkiye’ye tatile gittiler. Benim bile uzun yýllar görmediðim akrabalarýmý, arkadaþlarýmý ziyaret ettiler. Birkaç sefer de Türkiye’de onlarla beraber olduk. Bir yaz tatilinde, Türkiye’nin Karadeniz kýyýlarýna gitmiþlerdi. Orada hava soðuk ve yaðýþlý olduðu için kaçmýþlar, soluðu bizim bulunduðumuz Didim’de almýþlar, bu güzel sürprizle hepimizi sevindirmiþlerdi.

Birgün Anna Franz’dan ayrýldýðýný haber verdi.Üzüldük, çünki Franz’ý çok seviyorduk.
Bir süre sonra Regensburg’lu Roland’la evlendi. Oraya yerleþtiler. Onu da sevdik. Haberleþmelerimiz, görüþmelerimiz devam etti. Kimi kez Almanya’da kimi kez Türkiye’de beraber olduk. Nefis bir þehir olan Regensburg’u gezmeyi bize doyumsuz kýlan þehrin güzelliði kadar Roland’ýn esprili rehberliðiydi.

Bu arada bir kýzlarý oldu. „Selma“ koydu kýzýnýn ismini. Dünya güzeli, bizim Selma’mýz.
Franz’ la da dostluðumuz sürüyor. Geçenlerde telefon etti. Eþiyle birlikte birbuçuk aylýðýna Türkiye’ye gidiyormuþ.

Ülkemin insanlarý ne zaman Almanlar hakkýnda olumsuz birþeyler söylese ya da bir takým genellemeler yapsa „Sizin de bir Anna’nýz olsaydý böyle konuþmazdýnýz,” diyorum.
Bu satýrlarý Anna ile arkadaþlýðýmýn 30. yýl dönümü nedeniyle yazdým.
Ýyi ki varsýnýz Anna’lar, Franz’lar Roland’lar, Ýyi ki varsýnýz...