Ne var ne yoksa poþetlere sarýldý.
.................................................. Naylon poþetlere.
Yaþayanlar, çoktan ölmüþ olanlar. Belki bir zaman diliminde tekrar yaþayacaklar ya da yaþanacaklar da hemen yaný baþlarýnda her þeyden habersiz poþetteler.

Ellerini naylon kokusundan arýndýrmadan büyük çöp poþetlerini birbirine baðlayarak içine girdi o mezarsý boþluðun. Boðazýný yakýyor bu naylon kokusu. Gözlerinin içine saldýrýyor, yakýyor onlarý.

Mavi kýzýla dönüþüyor gözlerinde.
Beyazlarsa sarýya tutundu çoktan.

Hiçbir renk bir baþkasýnýn yerini almadan duramýyor doðada. Ya yeþil zamanla dönüyor sarýya ya da mavi pembenin eteklerine sarýlmýþ pembenin kolunda mor; gökyüzündeler.

Mavi ise artýk çok uzaklarda.

Duygular da durmuyor artýk olduklarý yerde. Ýnsanlarýn ruhlarý darmadaðýn sanki. Ne nerede baþlýyor nerede bitiyor.

Bütün renklerin ve duygularýn ortasýnda insan renksiz kocaman bir yalnýzlýk içinde. Poþette. Çöp poþetinde.

Yuvarlanýyor yokuþlardan yukarýya ya da yokuþ aþaðýya.