Kifayetsiz bir gün penceresidir ömür
Anlamsýzdýr dil uzatamaz çýðlýðýný nefes
Düþtü mü buluttan þimþek, yaðmurdur artýk..!!

Eski hikâyelerde saklanmýþ periler bu gece penceremde. Bütün ýþýklar yýldýz, bütün odalar gökyüzü. Anlaþýlmaz zamanlarý örseliyor dilim. Çocuklarýn gülümsemesinden imgeler türetiyor kalemim. Aslýnda bir geçmiþi silgi diye sunan gözyaþý, geleceði kalemimin ucuna asmýþ biliyorum ve görüyorum gözlerini küçük kýz. Mavi ve oldukça hüzün, alabildiðine özgürlük, bitmek tükenmez sabýr taþlarý eteklerinde. Görüyorum ! mahkumiyetin izleri bileklerinde.

Sen beni tanýmaz bilmezsin küçük kýz. Þehirlerinde enkaz, içine düþtüðün bu bataklýkta kokuþmuþ yanýmla, ayaklarýna dolanan büyük bir günahým sadece. Ýçimin zindanýnda ömrüme yasladýðým, derin yara izleriyle yaþamayý öðrendiðim, saçlarýndan kendi kendini asan vuslatsýz bir sevda taþýyorum. Sen beni tanýmaz bilmezin küçük kýz, gelecek piþmanlýðý gözlerinde görüyorum.

Belki zaman, öðretiyor yaþamayý. Öyle zannediyoruz yahut. Üzerine çullanýp, kýpýrdamasýna izin vermediðimiz onca yükle zayýf yanlarýmýzý gizliyoruz. Nefes alýp vermekten ibaret sayýyoruz her þeyi. Yeme içme kadar normal sevmek, yatýp kalkmak kadar kolay aþk. Bu kadar iþte, oldukça ucuz ve her dilde ayný teranede þarkýsý. Sen bunlarý bilirsin küçük kýz, tanýmaz etmezsin beni. Zayýf kalmýþ düþlerinle ürkek bir ceylan gibi inersin gözlerimin arkýna. Düþünürsün taþmaz bu nehir, hava sýcak ve artýk mutludur kelebekler. Sen bilmezsin küçük kýz, seller bu havalarý sever.

Yüksek tepelerden nasýl indin engelsiz, nasýl geçtin onca köprüyü yýkýntýsýz. Gökkuþaðýndaki bütün renkleri giyip üzerine nasýl bir yelkovan gibi özgürleþtin böyle. Düþündün mü küçük kýz?..Ýnancýnýn darasýndan artýrýp hayallerini, yaðlý bir merminin önüne nasýl attýn hedef diye?..Sevginin, düþünmek, anlamak, anlatmak, var olmak, var etmek olduðunu nasýl da transit geçtin kader diye. Gözler doðru, bakýþlar yalan, inanmadýn ! her þey yerli yerinde diye.

Sen beni tanýmaz etmezsin küçük kýz..solgun bir iþçi yüzü gibi boyun bükmüþlüðümü de bilmezsin. Kefili olduðum sevdanýn yýllarýma attýðý kazýðý da bilmezsin. Yüzümdeki derin çizgileri gamze diye öpersin. Sen beni bilmezsin küçük kýz. Yüreðimin içine ne gelensin ne de gidensin.

Öyle ya; yarým bir yolculukta hangi þehir bulunur ki. Rotasýz bir geminin akýbeti gibi parçalanmak kaderimiz. Derin kederle hayýflanýp, þiþelerin gölgesinde yaþamayý öðrenmek tek yol. Var olan bir içle var edemem seni küçük kýz. Sen beni tanýmaz etmezsin, bilmezsin nasýl bir acýyla gözlerine baktýðýmý, kelimeleri ýsýrýp kanattýðýmý ve bitmek tükenmek bilmeyen bu iþkence de sevdasýný satmayan bir adamý anlayamazsýn. Daha küçücük ellerin, daracýk ve narin omuzlarýn, bunca derdi, cefayý taþýyamazsýn.

Söz ver küçük kýz, söz ver yaðmura
Bir daha uðramasýn göz çukuruna..