Ah, Aþk Yüzünden, Aþk’ýn elinden....

Ýtiraf ediyorum, hoþuma gidiyor. Bugüne kadar “Aþk” üzerine yazýlmýþ yazýlarý okumaktan, google sayfasýndaki arama çubuðuna “divan edebiyatý ve aþk”, “mitoloji ve aþk”, “tarihte aþk”, “aþk, aþýk ve maþuk” gibi içinde “aþk” geçen ne varsa yazýp aþk denizinin uçsuz bucaksýz sularýnda yüzebilmek gerçekten hoþuma gidiyor. Ben yeni tanýþmýþ olabilirim Aþk ile, ama aslýnda Aþk, kainatýn yaratýlýþýndan bile daha eski bir hikaye...

Yer: Enes meclisi
Zaman Yaradan’ýn canlarý yaratýp onlara ruhundan üflediði an.

Yaradan canlara sorar:
“Elestü bi’rabbiküm?” - Ben sizin Rabbiniz deðilmiyim?”
Canlar cevap verirler:
“Kâlû:Bela” – “Evet, Rabbimizsin”
Canlarýn Rabbin bu sorusuna yanýtlarý “Bela” kelimesi ile olur. Yani ruhlarýn insan bedeni içinde yeryüzüne gönderildiðinde belalarla ve özellikle de aþk belasýyla imtihan edileceði o zamandan belli olmuþtur. Ve belayý arzulayan, insanýn ta kendisidir.

Önce diye bir þey yok idi ama Aþk hep var idi.

Ýþte benim için de yaþ 30, aþk belasýyla imtihan edilme zamaný.

Aþk’ý çeviriyorum sayfalarda...

Aþk, bir ateþmiþ, daima yanar, yakar ve eritirmiþ.
Aþk, hasret çekmekmiþ. Her gece aþýða duyulan özlem ile kül olan gönül, sabah olunca küllerinden yeniden doðarmýþ.
Aþk, sýrmýþ. Aþk u alaka bahsi daima gizli tutulmalýymýþ.Öyle ki gizli kalamayacak kadar aþikar, ama görülemeyecek kadar da gizli kalmalýymýþ.
Aþk, iffetmiþ. Nefsin istek ve arzularýna yenik düþmeden diz dize oturup birbirinin gözlerinin içine bakabilmekmiþ.
Aþk, asillerin gönül devasý; aptallarýn zihin cilasýymýþ.Korkaklara cesaret veren,
cimrinin elini açan, zalimin zorbalýðýný gideren, kabalýklarý yontan, ruha zerafet veren, kiþiliðe asalet katanmýþ.

Aþk’ta marifet seveni sevebilmek deðil; o sevmediði zaman da sevmeye devam edebilmekmiþ. Aþýðýn çektiði tüm o acýlar, o ayrýlýklar ve hasret ateþleri bir yandan aþýðý yakarken öte yandan da piþirirmiþ. Aþýk böylece ham iken olgun, çið iken kâmil olurmuþ.

Aþk’ta sadakat þart imiþ. Aþýk, sevgilisinin aþkýnda sebat eder, direnir, hiç bir þey onu bu yoldan döndüremezmiþ. Gerekirse aþký uðruna bir deðil bin canlar feda etmeye hazýr olurmuþ. Mesele aþký uðruna ölmek deðil, uðruna ölünecek aþký bulmak imiþ.
Ve eðer dünyada aþký tatmamýþ biri olur ise o kiþinin dünya nimetlerinden nasibi kesilmiþ demek imiþ. Yedi kat göklerde bile bir aþýktan,gözleri sevgilisinin güzelliðini görüp dururken kalbinde biriken arzularýn aðýr yükü altýnda ezilen gerçek bir aþýktan daha deðerli hiç bir þey yok imiþ.

Aþk hep var imiþ, hep de var olacak olan imiþ.

Divan edebiyatýnda Aþk’ý okurken Fuzuli’ye rastladým. Fuzuli’nin Þikayetnamesi’ni aþka dair yeniden düzenledim. Elimden çýkan þikayetnameye buyurun:

“Selam verdim, karþýlýk bekliyordur dediler almadýlar.

Gülümsedim, bize gülümseyen çoktur dediler bakmadýlar.

Size aþýk olabilirmiyim, sizi sevmeme izin var mýdýr dedim, Aþk eski hikaye, karnýmýzý doyuracak paradan , geceleri sýcak tutacak sevgiden haber ver dediler aþkýma iltifat etmediler.

Görünürde dost gibi davrandýlar ama bütün sorduklarýma hal diliyle karþýlýk verdiler.

Dedim: - Ey arkadaþlar, bu ne yanlýþ iþtir, bu ne yüz asýklýðýdýr, bu ne aþktan sevgiden bihaber dünyadýr?

Dediler: - Zaman zor zamandýr. Bize menfaat saðlamayan dosta dost demeyiz biz. Aþk meþk eski hikayedir. Karýn doyurmayan, yatakta sýcak tutmayan aþký sevgiliyi neyleyelim biz.

Dedim: - Aþk uçsuz bucaksýz bir coðrafyadýr. Öncesizdir, sonrasýzdýr. Zamansýzdýr, mekansýzdýr. Aþk þehirlerinde yalnýzca barýþ hükum surer. Menfaat beklenmez ki aþýk ile maþuk arasýnda… Ay, sevgilinin güzel yüzünü gösterirken bana; onun baldan tatlý sohbetiyle otururken dizi dizimde, gözü gözümde, ben neden yenik düþeyim nefsimin arzularýna…

Dediler: - Ey zavallý! Sen hangi devrin insanýsýn? Ýnsan maþukunu ele geçirince hiç bir þey yapmazsa bu nasýl aþk olur? Fýrsat bir daha ele geçmez ki diye düþünülmez mi?

Dedim: - Beni günaha çaðýran sevgiliye sevgili demem ben, itaate çaðýrana sevgili derim. Ýffetsiz yaþanan aþk, saf ve temiz bir aþk olmaz ki. Hakiki sevgide hem güzellik hem de iffet vardýr. Ýffetin hazzý þehvetten daha çoktur. Þehvette haz once gelir, sonra elem; iffette ise once elem gelir , sonra haz. Elbette ben de yakýcý arzular duyarým ta içimde. Ben de isterim sevdiðimi kollarýmda. Ama o sevgiliyle konuþurken ve birleþirken bakýþlarýmýz akan zaman da ne güzeldir…

Dediler: -Daima faydasýz mücadele edersin, gereksiz baðlarla baðlarsýn kendini. Zaman farklý bir zamandýr artýk. Tek bir sevgili yoktur ki dünyada, olmaz ise biri, bulursun baþka bir güzeli…

Dedim: - Nasýl vazgeçer aþýk sevdiðinden? Her gecesi ve her günü yalnýzca bir tek kalbe adanmýþ, her hayal ve dua tek bir surete odaklanmýþken vazgeçilir mi hemen sevdiðinden? Aþk ki sevgilidendir ona muhalefet olunmaz, ona ancak bir can ile deðil bin can ile feda olunur.

Dediler: - Sevilecek çok sevgili var çevrende, aç gözlerini de bak biraz. Her sevgilide aþký bulur yaþarsýn az biraz. Nasýl verirsin gönlünü tek bir güzele. Aklýn hiç mi kalmaz diðerlerinde?

Dedim: - Her türlü güzelliðe aþýk olan, her güzelde gözü gönlü kalan aþýktaki aþk bölük pörçüktür, her güzele meylettiði için aþkta sadýk ve sabit olamaz Oysaki ulaþmayý arzuladýðý kimseye aþýk olan ve ulaþmayý arzuladýðý kimseyi doðru seçen aþýk üstün olan aþýktýr. Deðilmidir ki tüm güzellikler Mutlak güzellikten bir sýzýntýdýr. Kainattaki tüm güzellikler o Mutlak güzelden ilham alýrlar. Aþýk olduðun o güzel olmasaydý, o güzeli de kuþatan Mutlak güzelliðin sýrrýna vakýf olman nasýl mümkün olurdu?

Dediler: - Sen bu kafayla bir yere varamaz, bir yol tutamazsýn. Leyla ile Mecnun eski bir masaldýr. Zaman, masallarýn zamaný deðil, Playstation, MSN, Facebook zamanýdýr.

Gördüm ki sualime cevaptan baþka nesne vermezler ve bu berat ile hacetim kýlmaðýn reva görmezler, çaresiz mücadeleyi terk ettim ve mey'us ü mahrum guþe-i uzletime çekildim.

Þimdi derin bir iç geçirip Ahhh! Mine’l Aþk! diyorum.
Aþk’ýn elinden ...
Aþk, hep senin yüzünden!