Gökyüzü Kimin?

Biz çayýra uzanmýþ üç çocuk gözlerimizi kýsarak bulutlardan hayali þekiller türetiyorduk.Uzandýðýmýz yerden bütün yerle baðýmýzý koparmýþtýk , her yeri
silmiþtik ve sadece gökyüzünü görüyorduk. Aylardan haziran olmalýydý. Çünkü gökyüzü ancak haziran da o kadar mavi olabilirdi ve ancak ; haziranda bulutlar o kadar acele yer deðiþtirebilirdi. Bizi dünyaya baðlayan tek þey üstümüzden alaycý alaycý geçen yaþam acemisi rengarenk kelebeklerdi.
Mavi çocuk dedi ki bulutuna;
Suya atýldým çocuk bu gece
Ben de artýk aldatýldým bir beise
Olmasaydý keþke
Kendime acýmýþlýðým.
Sudan korktuðumu bilir halbuki
Ne çok sevmiþtik
Ayný düþleri kurmayý
Heyhat
Artýk maviliðim gökyüzünde
Topraða gömülü
Kimim ki hem ben,
Kim?


Yalýn ayak topraða basan arkadaþým artýk ayaklarýný hissetmiyordu . Bir buluta öylesine takýlmýþtý ki bulut onu gökyüzüne çekip almýþtý. Bulutu bir gemiye benziyordu ve arkadaþýmýn çocuk kalbine demirlemiþti. Gözlerini kocaman açmýþ öyle hareketsizce duruyordu. Onun hemen yanýndaydým ve nefes alýþ veriþinden , teklemelerinden , aniden çýkardýðý hýrýltýlardan gemisiyle maceradan maceraya atýldýðýný anlýyordum.
Uçuyorum’. diyordu.
-Uçuyorummm….heyyyyyyyyyy!

Yeþil çocuk düþündü ki;

Bu kadar kolay olmamalýydý
Baht kuyusuna düþüþümüz
Ecel dedikleri bile
Gelince ,kelimesiyle uyarýrdý diriyi
Hayalci çocuklarý dövmekten
Elleri nasýr baðlamýþ dünya
Dur bundan sonra
Çünkü son hayalci çocuk
Artýk ulaþamayacaðýn
Bir gemide
Kimsin hem sen!
Kim?

En küçüðümüz en saðdakimiz , kýpýr kýpýr bir velet . Nerde muzurluk, o orda. Küçüklüðü yaþtan deðil boydan olmalýydý zahir. Yoksa hayalleri yýkmakta ayrý marifet deðil mi ki?
Durmuyor yerinde; bir maviye yýðýlýyor bir yeþilin gemisine üflüyor,bir yerde , bir gökte gidip geliyor. Yüzümüze oflayýp pofluyor.
-Hey ,ben de gördüm. Bak bu adam , diðeri yýlan, þu da keçi evet evet keçi.
Maviyle Yeþil ayný anda hayýr diyorlar.
-O adam deðil bir çocuk, diðeri yýlan deðil sihirli sopa , o da keçi deðil uçan at.
Bunun üzerine daha da mýzmýzlanýyor hayta ,verilen cevaplara sinirlenerek.
-Haydi haydi kalkýn burasý dedemin çayýrý hem. Kalkýn oðlum hayde bana ne , kalkýn.
Sopayla mavinin çýplak ayaklarýna vuruyor. Yeþilin de göz kapaklarýný açýyor .Babalarýyla oynamak isteyen yaramaz çocuklar gibi . Ýkisi de artýk dünyada grinin sayesinde.

Gri çocuk þöyle mýzmýzlanýyor;

Bir mektup yazmýþtým yýllar önce
Daða yazýlmýþ bir yalvarýþ
Kurþunlardan kaçana ,yuva dað
Kuþlardan sehpa yap bana
Çýkayým zirvene
Cevap gecikmedi daðdan
Artýk gizlenen çocuklar yok içimde
Kuþlar çoktan göç etti Süleymanýn ülkesine
Sana bir taþ gönderdim griden
Ýçinde al oku hayal ile yalaný
Sonra sussunlar hep seni görenler
Çünkü en büyük ýzdýrab artýk gözlerinde
Sarý bak insana
Gri gibi sarý
Tanýmadýðýn kimse yok
Ne acý
Kimsin biliyorum.
Kimsen biliyorum,
Kim?



Üçü de yeryüzüne dönünce aniden her þey deðiþti. Gök önce kýzýla kesti sonra kara bulutlar hýzla toplanýp beyaz bulutlarý yere fýrlattýlar. Gemi , sihirli sopa , uçan at ve çocuk binlerce parça oldular. Parçalarý yere yaklaþtýkça sivrilip karardýlar. Bir parça gelip üçünün ayaklarýna önüne düþtü. Yeþil ilk bakýþta bunun geminin pervanesi olduðunu anladý, mavi ; uçan atýn kopan kuyruðundan taþlaþmýþ bir parça olduðuna kanaat getirdi, gri çok korkuyordu çünkü yýlan yerdeydi ve babasýna benzeyen adam düþtü düþecekti. Ýlk ayaða kalkýp koþmaya baþlayan gri oldu.Biz de onun arkasýndan fýrladýk. Bir yandan da nerdeyse nefes almadan tüm gücümüzle baðýrýyorduk.
-Aneeeeeee!
Biz çayýrda koþtukça kara gök beyaz bulutlarý tek tek öldürüp , leþlerini parçalýyor ve her bir parçasýný demire, çiviye, mýzrak uçlarýna çevirip üzerimize fýrlatýyordu. Tam da bize niþan alarak hem de. Evi görüyorduk ama hiç bu kadar uzak olduðunu daha önceden düþünmemiþtik . Ne bitmez çýðlýk çýðlýða bir kaçýþtý. Kötü bulutlar gelip beyaz ülkemizi talan ediyorlardý ve amaçlarý bizi de ele geçirip heykele çevirmekti. Bu çok korkunç bir þey olurdu ,bütün gün kuþlarýn üstüne pislediði ve hiç çiþini yapamayan bir þey olmak ; aman allahým çok hýzlý koþmalýydýk.
Ayaklarýmýz yapýþ yapýþ ve ýslaktý bu büyük ihtimalle beyaz ülkede yaþayanlarýn kanlarý olmalýydý. Yeþil aðlamaya dönüþtürmüþtü çoktan baðýrýþlarýný,benim de yüzüm döküldü dökülecekti. Kara bulutlar gittikçe bize yaklaþýyorlardý.Sonra bana bir þeyin deðdiðini fark ettim ,sonra bir tane daha,ve bir tane daha…Ve aðlýyordum artýk , yeþille gri de ayný þey olmuþ olacak ki üçümüzün aðlamalarý yeri göðü almýþtý.
Gri ben vuruldum deyip baðýrarak kendini yerde yuvarladý . Koþamýyorum artýk diyordu sümüðünü çeke çeke aðlayarak. Her þey onun yüzünde baþlamýþ olsa da onu orda býrakamazdýk , zorla yerden kaldýrýp ittire ittire önümüze aldýk. O ise ; her þey bitti !’ diyordu , her þey bitti, oyyyy oyy oyy !Bir daha öyle yapmayacaðým oyyy.
Ama yeþil; bakýn kim var balkon da .‘dedi.
Evet bu oydu. Pýti nene. Onu görünce yeniden koþmaya baþladýk.Her tarafýmýz yapýþ yapýþtý ve kýzýla boyanmýþtýk. Bu kendi kanýmýz olmalýydý.Artýk kara göðün elleri bizi nerdeyse yakalamak üzereyken son anda uçarak Pýti nenenin eteðine yapýþtýk. Üçümüzde aðlýyorduk . Nene üçümüzü upuzun kollarýyla yerden kaldýrýp iri memelerinin arasýna sýkýþtýrýp eve aldý. Kurtulmuþtuk.
-Oðulcanlar toprak yaðarken ne yapýyordunuz dýþarýda.’dedi Pýti nene.Göl kadar geniþ ve derin alümünyum leðende yýkarken bizi.
Bizse hep bir aðýzdan beyaz ülkemizden , kötü kara gökten ve bizi heykel yapmak istemesini heyecanla ve baðýra baðýra anlatýyorduk. Nene biriniz anlatsýn loo, dedi.
-Mavi sen de bakayým.
-Pýti nene ,beyaz ülkemizi kara gök sardý , sonra yaptýðmýz her þeyi üstümüze fýrlatlatmaya baþladýlar kötü bulutlar.
-Hmm, ’dedi , nene. Gözlerini iyice açarak griyi sabunlamaya devam etti. Pýti nene bizi uzun uzun yýkadý ve ve uzun uzun sustu.
Tek tek gözlerimize bakýyordu. Geniþ yuvarlak ve devamlý gülen bir yüzü vardý.Nerdeyse yeþilin artýk olmayan gemisi kadar geniþ ve uzun bir kadýndý. Tüm vücudu sanki pamuktan yapýlmýþ gibi yumuþak ve beyazdý. Sonra kocaman bir havluya yine üçümüzü sarýp leðenden çýkardý. Geniþ bir sofanýn üstüne bizi yatýrdý ve üstümüze kalýn yünden bir battaniye örttü.sadece gözlerimiz ve battaniyenden fýrlamýþ parmak uçlarýmýz dýþarýda kalmýþtý. Biz dört yaþýný yeni bitirmiþ üç çocuk halen çok korkuyorduk.
Sonra nenemiz dedi ki;
Ýyiyi ara çocuðum
Kayýp ülken bugün yýkýlsa
Yarýn yine kur
Ýhaneti hiç unutma
Ama kini karadan bil
Ve
Göm topraða
Huzur diyecekler sana
Kuþlardan ezberle mutlaký
Geceden söndür karayý
Gündüzden beyaz ol
Ülken gibi
Yenildiðinde korkma
Sanma dirilmek artýk yok sana
Ýyiler hep dirilir
Hiç unutma.

Biz üç çocuk gözlerimiz pýrýl pýrýl Pýti neneyi dinlerken. Pýti nene ;size prenses Makamerma ile prens Horizonun masalýný anlatayým mý , dedi.
Sevinçten aðzýmýz kulaklarýmýza varmýþ bir þekilde ; heee ! Dedik
O anlattýkça biz yine gözlerimizi kýsýp ülkemizi inþa etmeye baþladýk.
Beyaza dirilmeye yol aldýk usulca…



Ufuk ataman

Sabah 05
23 .10.2008