Gidesim var gidesim,
seni terk edesim.
Bir zamanlar;"burdan ayrý yerde nefessiz kalýrým diyen" ben,
þimdiyse;"gidesim var"...
Sen mi yoruyosun ey þehr-i istanbul beni
yada ben mi yaþlanmaya baþladým?
kendi mutsuzluðumu,yýpranmýþlýðýmý,
gittikçe artan tahammülsüzlüðümü sende mi temizlemeye çalýþýyorum yoksa ?
Verip arkamý ormana, yüzümü de denize,
sonra, çýplak ayaklarýmý basýp topraða
tarlasýnda bir bahçenin, domates sulamak..
yeni sulanmýþ topraðýn kokusunu çekmek içime
ve Ýstanbul'u mazide býrakmak...

Gidesim var gidesim, seni terk edesim,
Taþýn topraðýn altýn diye çektiðin kimbilir kaç aþýðýn var koynunda?
Güzeliðinle büyülediðin, renkli kucaðýnda avuttuðun,
avuturken uyuttuðun göç çocuklarýn..
ahhh Ýstanbul, 7 baþý maðrur Ýstanbul
gitmek ve özlemek var seni..
Ýstiklalini,tünelini,adalarýný,vapurlarýný,
parklarýný,trafiðini,iistanbul'un olmazsa olmazý;
sarayburnunda çay ve simit keyfini..
galata da balýk ekmeði ve kedilerini ,kanlýcada yoðurdunu..
Pier lotti'de çayýmý yudumlarken
üfür üfür rüzgar eþliðinde seni seyretmeyi..

Gidesim var gidesim,seni terk edesim,
verip sýrtýmý yeþil çimlere,gözümü dikip bulutlara,
burnumda tuzlu deniz kokosu
saçlarýmda rüzgarin serin elleri gezinirken
seni özlemek ve dahi düþlemek..
dudaklarýmda "ah þimdi istanbul'da olmak vardý anasýný satiim"
sözleri eþliðinde iç geçirmek...

Gidesim var istanbul, gidesim ve seni terk edesim..