Beni Öldürdükçe Sen Hayatlandýn / Oysa Ben Sana Ölüyordum..

Gittin/ Bendeki “ beni “ alarak gittin..Kalakaldým topuklarýmýn ezikliðinde..Ve sen beni hiç sevmedin..Sevdin sandýn..Öylece bakakaldýn ihanetin kirli yüzünde..Sonra öldün bende..Musalla taþýna konan yüreðinin safýna duran yoktu..Sadece ben vardým…Yok yok yanlýþ hatýrlýyorum.O ben deðildim..Sahi giderken bendeki beni sen öldürmüþtün ya..Ben yoktum..Katilim sendin..Meðer ellerin ölüm nakýþlýymýþ..Bilemedim..

Bitirdin/ Sende bana ait ne varsa ezdin geçtin..Kirlettin içimdeki aþk tohumlarý..Sen gittin..Ben yavaþ yavaþ öldüm..Gittin..Sonra yanlýþlarýný sadece benim doðru bildiðim oyunda ebe oldum.Aydýnlýk içinde karanlýða boyanan yüzümü aynalarda seçemeyen bir kýzým ben..Baþýma örülmüþ bir ihaneti mutluluk sanatý bilecek kadar küçük bir cümleydi yüreðim..Saçlarýma dokunan ellerinin benden baþka yüreklerde yýkandýðý bilmeyecek kadar saf bir kýz cocuðu idim ben. Þimdi dizlerimin taþýdýðý aðýrlýk kadar her gün dökülüyorum içimdeki yalnýzlýða..Ve cesedi son anda hayata döndürülmüþ ama yüreði hala morg ezikliðinde bir düþ hikayesi gözbebeklerim..Biraz da nemli..Sakýn gittiðin diye ardýndan dökülen yaþlarýn izi sanma gözlerimde biriken bulutlarýn yoðunluðunu..Bende beni taþýmaktan býkmýþým / seni ve bana emanetini ( ihanetini ) nasýl taþýyayým ki ..Sahi sen kimdin ? Sen mi ? Ben her gece seninle ölmenin gururunu dualarýmý iþlerken,baþka bedeninin terinde cenazemi taþýyan saldýn sen. Gözlerinde beni bir misafir gibi taþýrken sen, ben sana niyetlenip her gece sana kavuþtuðumda senin özleminin iftarýný açýyordum gözlerinde,..Aðrýyan baþým, sýzlayan her yanýmda senin varlýðýnda huzura taþýnýrken meðer sen benim denizlerimde benim gözlerimde kendini / kirli emellerini temize çekmekteydin..Ellerin saçlarýmda tel tel dolaþýrken meðer sen baþka nehirlerde yýkanan bir topraktýn bende. Bilemedim.Oysa ben sana temiz bir hayat vermiþtim..Adým gibi berrak, yüzüm gibi parlak..Ama sen kirli yüzünü benim temiz sevdamda yýkadýn...Bana geliþlerin yalan, beni özleyiþlerin bir oyundan ibaretmiþ..Sezemedim..Sen bu oyunda senarist, ben ise figüran..Figüranlýktan bihaber..


Sensizliðin bir kalem etmediði düz bir yolda ilerliyorum..Yürüdükçe yokuþ oluyor içimdeki yaralarýn..Kapanmýyor senin arsýz dikenlerin..Öyle büyüktün ki içimde, tarihin raflarýna gömülsen de hala ihanetin iç ceplerimde..Öyle bir ihanettin ki bende, korkularým, senli yaþadýklarým gözbebeklerimin ýslak neminde..Sorarým ey doðruluðumu yalana gebe býrakan adam; bu kanlý hançerin sebebi ne ? Bu ihaneti yaþamak için sana ne yaptým ben ? .Seni sevmek, seni özlemenin seni hayatýmýn en büyük dileði yapmanýn bedeli miydi yoksa çektiklerim? Biliyorum beni öldürdükçe sen hayatlandýn.Ben sustukça sen kirli yüzünle büyüdün..Büyüdün...Gözlerime baka baka yalanlarýný savururken sen kanatlandýn baþka diyarlara..Saçlarýma uzanan ellerinde baþka bir koku dolaþýrken ben seni hayatýmýn merkezine yerleþtiriyordum..Adýna birçok anlam vermeye zaman bulamazken, yani ben sana ölüyorken meðer sen beni benimle öldürüyordun..Niyetin beni öldürmekti niye bu kadar bekledin ? Madem ben ölecektim..Bu ýzdýrab, bu sancý niye? .Býraksaydýn beni bana; kendimin en büyük katili ben olurdum..Soframda en büyük bereketin nefesinin olduðunu bilirken sen bana avuçlarýndan zehir akýtandýn..Ýçimde sana büyürken meðer ben sende bir cümle.Bitti artýk kelimeler..Boþluktayým..En dipte..En derinde..Ölmenin acýsýndan deðil; senin beni öldürmek için beni bende öldürme cesaretinden korkuyorum artýk..Yüreðimin kirlenmesinden deðil, sana açtýðým gökyüzümden ihanet þarkýlarýnýn yankýlanmasý...Artýk kapatamýyorum kulaklarýmý..Gittiðim her yer senli bir yalanýn arka sokaðý..Bastýðým her yer senden kalma bir acý..Tarifi yok..Ýlacý yok..Tükendim bende..Soyundum kendimden..Kovuldum sana aitliðimden..Kýrýldým orta yerimden..Ha düþtüm ha düþeceðim..Sakýn tutma beni..Þimdi her yanýmdan sensizlik akýyor..Aktýkça bir yaným, bir yaðmur bulutuna gözlerimi iliþtirip hýçkýra hýçkýra acýyorum kendime..Sonra da susuyorum...Sen kadar ölüyorum..Ama kendim kadar yer edinemiyorum hayatýn en can alýcý yerinde..

Biliyorum , bir gün öleceðim..Ama senin için deðil; senin gibi kirli yüzü temize çekmenin aðýr bedelini ödeyemediðim için..Sen kanatlarýmý kýrarken ben seni hayata nakýþlandýðý zannederdim..Ne kadar büyük yanýlgýnýn içindeymiþim meðer..Sana gelen her yol benim sonummuþ..Þimdi git sevgili diyeceðim ama beni öldürmeden gitme..Gitme...Kendini bende arýndýrmýþken niye öldürmedin beni...Ýçimdeki cocuðu kürtaja zorlarken gözlerimdeki cenini niye hayat verdin ? .Madem bir gün gidecektin, niye denizlerimi niye umutlarýmý kirlettin ? Yüreðim paramparça..Gözlerim kan çanaðý..Aldandýðýma, gözlerimdeki yaþa deðil sitemim; sana yüreðimde bu kadar anlam yüklediðimedir..Sakýn yanlýþ anlamayasýn..Sahte gülüþlerin hala gece yarýsý ürkeklerime denk gelirken, sen benimle oynadýðýn masalýn hangi sahifesinde kaldýn...Masal bitti / Sen yüreðimi iðfal ettin...Sen içimdeki " aþk " kelimesini ayrýlýða gelin ettin..Þimdi sevinebilirsin...Neden diye sorma bana..Sen benim bu dünyada en büyük dileðim'din..Þimdi bende koca bir hiçsin..Seni sana gömdüm...Sana dair tek bir nefesim yok artýk..Seni hayat sanmýþtým mutluluk safýnda..Meðer sen ayrýlýktan alýntý yapýlmýþ koca bir yalanmýþsýn...Örttüm üstümü sýkýca..Kapadým yüzümü.. Kapadým kirpiklerimi bulutlarýn arasýnda, küçük bir dilek tuttum..” Sensiz, temiz bir hayat dileðimle “ seni içimde öldürdüm..Ýtiraf ediyorum; katilin benim.. Sana ise tek bir sözüm bile yok..Ýhanetinden baþka yerin yok bende…Koca bir boþluksun bende…


....................

Kirlendi dilimdeki yirmi dokuz harf…
Köklerimden çekildi içimde çocuk..
Ama sana inat,
Küçük bir su yolu buldum..
Topraklara gözyaþlarýmý akýtýp,
Senli yaralarýmý çamura bandýra bandýra yol alýyorum küçük dünyama..
Sonra çöktüm içimdeki çocuðun ayak uçuna..
Gözlerimi kapayýp bir dilek diledim sonra…

Sensizlikten baþka her yana giden bir patika yol…
Gözyaþlarýmý rüzgara karýþtýracak küçük bir pencere..
Senli hatýralarýn yer almayacaðý bir alfabe..
Alýntýsýz bir cümle..
Sade bir mutluluk..

-- Çok þey dilemedim deðil mi ? ---

09.10.2008


Hikaye : Alýntý

Yazar : Ýsmail Sarýgene