AYFER`ÝN ARDINDAN


Odasýnýn karanlýk bir köþesinde
Asýlý resminin üstüne
Aydýnlýk düþlerini býrakarak gitti Ayfer.

Ne çocukluðunu yaþadý
Nede güzel günleri gördü
Motorlarý maviliklere süremeden
Düþler denizinden uzak
Çocuksu düþlere ulaþamadan
onüç yaþýnda______
_Bir gül gibi usulca düþtü topraða,

Kanayan gözlerin__
__Geceye dökülen_
_____Saydam sularýna düþtü yüreðim,

Nereye böyle çocuk
Sessiz sedasýz
Elveda bile demeden dünyaya,
Güneþi utandýrdýn çocuk
Ay ferini yitirdi...

Geceye ateþ yaðdý,
Sokaklarda yaðmur,
Gökler bulutsuz kanýyor,

Nereye böyle çocuk
Yarým kalan oyunlarýn bitmedi henüz
Þimdi körebenin zamanýmý?

Oyun bozanlýk ediyorsun
Ya acelen ne senin acelen
Bu nasýl bir sevda
Bu kadar erken
Sevdalandýn topraða,

Daha senin yaþýn kaç çocuk
Daha senin yaþýn kaç
Sen ölmeyi kimden öðrendin
Bu kadar çabuk........

Bayramý bile beklemedin,
Gayrý sabahlar sensiz kalacak,
Þimdi kapýmýzý kim çalacak
Kim öpecek elimizi,
Kim alacak þekerini,
Ya ben kimi öpeceðim Ayfer diye çocuk,
Ya ben...
fazla söze gerek yok
Gelecekte görüþmek üzere
Güle güle çocuk.