Barýþý bulacaðýz. Melekleri duyacaðýz, göðün elmaslarla parladýðýný göreceðiz. -Çehov
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
“…Ýnsanlar týpký bir vücudun hücreleri gibidirler, vücudun bir yeri yara almýþ ise tüm vücut acýr! –Þadi Siraze-“ Tren hareket etmiþti… Çelik makaslarýn sesleri gecenin sessizliðini ürkütmekteydi… Tren ritmik hareketleriyle karanlýðý yýrtarak ilerlemekteydi… “Çuf…Çufff…Çuf…Çufff…” Uzun boylu, ince yapýlý ve krem rengi pardösülü adam kompartýmana girdiðinde, önce duraksadý. Nereye oturup, nereye oturmayacaðýna, karar verememiþti. Bir an düþündü. Pencere kenarlarý doluydu. Çoðunluðu kadýn olan sað bölüme oturmak, istememiþti. Omuz silkip ilk gördüðü, kapýya yakýn olan yeri tercih etmiþti. Nasýl olsa yedi istasyon sonrasý inecekti. Hem kapýya yakýn oturmasý onun iniþini kolaylaþtýrmýþ olacaktý. Bulunduðu yerden kompartýmaný incelemeye koyuldu. Tam karþýsýnda iki yaþlý adam oturmakta ve bir genç kadýn gazete okumaktaydý... Yaþlý adamlarýn biriyle gözleri buluþunca, ona baþýyla selam vermek zorunda hissetti. Verdi de…O da gülümseyip, elini baþýna doðru “selam” verir gibi yapýp, baþýný da hafifçe öne doðru eðdi. Daha sonra yan tarafa baþýný çevirdi. Dört bayan oturmaktaydý. Giyimleri çok þýk ve bakýmlýydýlar. Sohbet ederlerken birbirleriyle çok ilgili ve coþkuluydular. Genç adam iki seçenekli düþündü; “Bu hanýmlar ya bir toplantýdan dönüyorlardý ya da bir operaya gitmiþlerdi…” Genç adam bu þekilde düþünürken; sanki bakýþlarý takýlý kalmýþtý, o kadýnlarý incelerken; hiç ayýrmadan ve sabit baktýðýnýn da, farkýnda deðildi… Bu hali kadýnlardan birinin dikkatini çelmiþti bile… Bir anda sessizlik oldu. Kadýnlar konuþmalarýný kestiler. Ve tabi, hepsi de baþlarýný ondan yana çevirdiler. Genç adam hafiften çekindi ve baþýný öne eðmek zorunda kaldý. Kadýnlar da yeniden ara verdikleri sohbetlerine, bu kez kýsýk sesleri ile devam ettiler. Tren ilk istasyonu geçip ikinci istasyona gelmiþti. “taka tak taka tak taka tak…” çelik makas sesleri yavaþlamýþtý. Ýstasyon memurunun gürültülü düdüðünün sesi havaya karýþmýþtý. Kompartýman kapýsý açýldý ve içeri biletleri kontrol edecek olan, biletçi göründü. Elinde kalem ve bir deste makbuz, tutmaktaydý. Ardýndan gür sesi ile lacivert giyimli ve yine ayný renkte olan beyaz çizgiler taktýðý þapkasýný alnýna doðru itip, Ýtalyanca seslendi: "Bilet kontrol, lütfen” Genç adam biletçiye yakýn duran bir yolcuydu. Ýtalyancayý konuþamýyor ama çat pat anlamaktaydý. Biletçiyi de çok net anlamýþtý. Elini pardösünün göðüs kýsmýna soktu. Cebine katlayýp yerleþtirdiði biletini çýkardý. Biletçiye uzatarak, Ýngilizce konuþtu: -“Buyurun efendim.” Kýsa boylu, piknik bir tip olan biletçi; soluðunu içine çekip, dikleþtikten sonra, bir bilete bir de adamý, þöyle baþtan aþaðýya süzdükten sonra hýzlý hýzlý konuþtu. Onun yabancý olduðunu anlamýþ olmalý ki, bozuk bir Ýngilizce ile konuþmaya çalýþtý, Ýtalyan aksanýyla; -“ Beyefendi, bu bilet ikinci mevkiinin bileti. “ Biletçinin sesi ile kompartýmandaki fýsýldaþmalar dahi kesilmiþti. Genç adam mahcup bir o kadar da þaþýrmýþ bir hal içindeydi. Kaþlarý yay gibi alnýnýn yukarýsýna kalktý. Birkaç çizgi belirdi. Sesini kontrol altýna alýp, sordu: -“Pardon, bu ne demek oluyor, þimdi?” Ýtalyan biletçi yine ivecen konuþmasýný sürdürdü: -“Bu þu demektir: Ya diðer bölüme geçeceksiniz, ya da birinci sýnýfýn farkýný ödeyip, burada yolculuðunuza devam edeceksiniz.” Deprem mi olmuþtu? Yoksa heyecan mý doku ve hücrelerini titretmekteydi? Bu birkaç saniye suskunlukta biletçi, sesini daha da yükseltti: -“Beni anladýnýz mý, mösyö?” Genç adam, biletleri kontrol eden adamýn ne söylemek ve ne anlatmak istediðini hemen kavramýþtý. Yüzü çok ýsýndý…Küçük kompartýmandaki herkesin bakýþlarý onun üzerindeydi. Çok utanmýþtý. Ayaða kalktý. Elleri ile önce pantolonunun ceplerini, paltosunun ceplerini, ceketinin iç ceplerini tek tek acele ile aradý. Yoktu!.. Evet, biletin farkýný ödeyebilecek parasýný, hiçbir cebinde bulamamýþtý. Aslýnda parasýnýn olmadýðýný çok iyi biliyordu. Þu durumda bunu kimse anlamayacaktý. Anlayamazlardý da. Çünkü, herkesin gözünde “kaçak” bir yolcu gibiydi. Biletçinin gözleriyle buluþtuðunda gözleri, daha da utandý. Daha çok ýsýnmýþtý yüzü. Dudaklarýný mahcup bir ifadeyle içe doðru kývýrdý; -“ Üzgünüm efendim, hiç bozuðum kalmamýþ da…” diye duraksayarak konuþtu. Herkes ona bakmaktaydý… Sanki adi bir hýrsýzdý… Sessizlik olmuþtu… Keþke yer yarýlsa da içine girseydi… Ve kapýya doðru bir iki adým atmadan önce; -“ Diðer bölüme gideyim bari…”diye Türkçe fýsýldadý… Ýþte tam o sýrada biri kolundan tutup onu yerine oturttu. Kolunu tutan kiþiye çevirdi bakýþlarýný. Hemen solunda oturmakta olan ince yapýlý, hafiften kýrlaþmýþ saçlarý olan orta- uzun arasý bir boyu olan kýrklý yaþlarda bir Ýtalyan’dý. Ona dostça sýcak bir gülüþ yaptýktan sonra; -“ Müsaadenizle farký ben vereceðim…” dedi ve biletçiye doðru gitti: -“ Onun, bilet farkýný ödemek istiyorum.” Herkes bu üçlüye baþýný çevirmiþ sessizce bakmaktaydýlar. Genç adam utandý. Sanki yerin dibine çakýlmýþ gibiydi. Yanýna tekrardan oturan Ýtalyan’a; -“Teþekkür ederim, çok teþekkür ederim” diye Ýngilizce fýsýldadý. Ýyi giyimli bir Türk insanýydý. Yabancý bir ülkede parasýz kalmýþtý. Cüzdanýný ya düþürmüþ ya da çaldýrmýþtý. Cebindeki bozukluklarý, kaldýðý oteline götürebilecek trene, ancak yetmiþti. Ertesi gün bankadan çekebilirdi parasýný. Biletçi; kontrollerini yaptýktan sonra diðer kompartýmanlarý dolaþmaya gitmiþti. Kendilerine bakan kadýnlý erkekli insanlar; dikkatlerini bu kez de hareket eden trene yönelttiler. Makinistin önce yavaþ daha sonra hýzlandýrdýðý trenin sesi yeniden baþlamýþtý. “ Çufff…Çuf…Çufff…Çuff…” Genç Türk Adamý; baþýna gelen bu durum karþýsýnda, kendisini çok çaresiz hissetmiþti. Sanki yönsüz bir yolcu gibiydi… Temiz ve ütülü giysili görüntüsü, kaçak bir yolcuya benzemediðini kanýtlýyordu. Sabahtan traþ olduðu cildi parlýyordu. Eliyle çenesini tutup sývazladý. Yanýnda oturan ve biletinin farkýný ödeyip, onu bu zor anda kurtaran Ýtalyan’a doðru eðildi: -“ Bana yardým ettiniz…Çok teþekkür ederim, efendim. Bir iþ nedeniyle geldiðim ülkenizde cüzdanýmý ya çaldýrdým ya da kaybettim. Gara geldiðimde fark ettim bunu. Yarýn bankadan para çekeceðim. Bu borcumu size mutlaka ödemek isterim. Bana adresinizi verebilir misiniz?” diye minnetle sordu. Ýtalyan, baþýný saða sola salladý ve onun bu isteðine karþý çýktý: -“ Yooo, sakýn ha!” Genç adam, bu tepkiye þaþýrýr: -“Peki, neden?” Ýtalyan: -“ Size vermiþ olduðum o para borç deðildi.” -“ Ama; kendimi size hep borçlu hissedeceðim.” Ýtalyan’ýn yüzü hoþgörüsel bir aydýnlýkla parladý. Sesine kararlý bir ifade yerleþmiþti. -“ Hayýr, lütfen böyle hissetmenizi hiç istemem. O para zaten bana emanetti ve bende bu emaneti size verdim....” -“ Nasýl, sizi yine anlayamadým?! -“ Dünyanýn neresinde olursanýz olun, bir gün; ayný siz gibi birini gördüðünüzde bu emaneti ona geri vermeniz içindi…” Genç adamýn yüzündeki minnet ifadesi þimdi hayranlýða dönüþmüþtü. -“Teþekkür ederim, emanetiniz yerini mutlaka bulacaktýr.” Tren yedinci istasyonda durmuþtu. Ýstasyon görevlisinin, gecenin sessizliðini yýrtan sesi ile oturduðu yerden kalktý. Orta yaþlý Ýtalyan gözlerini kapamýþ, baþýný dayamýþtý. Son durakta inecek yolcular gibi þekerleme yapmaktaydý… Genç adam, onun önünden geçerken, onu rahatsýz etmek istemedi. Ýçinden fýsýldadý. “Hoþça kal dost!” Ve trenden indi… Gece siyahtý… Gece tüm kötülükleri kapatmýþtý… Gece ýssýzdý… Gece sonsuzluktu… Tren yedinci istasyondan uzaklaþmýþtý. Genç adam bir sigara yaktý…Bir nefes içine çekti…Beyaz dumaný ciðerlerinden dýþarý üflediðinde gece grileþmiþti… Emine Piþiren/Edremit-Akçay/06.10.2008
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Emine Piþiren, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |