Ýçinde bir þeyler vardý bu sabah.
Ne idüðü belirsiz.
Karmaþýk duygular,
Ufukta yitip giden isimsiz siluetler,
Bumeranglar,
Karga sürüsü gibi ne kadar çoktular.
Sýfýrdý yürekleri,
Boþtular.
Sevdaya bir kala durmuþ saatin iniltisi,
Acý çýðlýklarla çýrpýnýrken kulaklarýnda,
Bir ýþýk göründü uzakta,
Gümüþi…
Sanki, dokunsa kaybolacak lanetlenmiþ kaderi yüzünden,
Öyle yakmýþ ki her þey yüreðini,
Þöyle göz ucuyla baktý, uzatmadý titreyen ellerini.
Kovdu yaný baþýndan.
Ýnada dönüþmüþ kýrýlganlýðýndan,
Yaþamadý…
Sevemedi ne dünü ne bugünü.
Mabedin kapýsýnda yüzen kaðýt gemiler bile,
Tanrýnýn huzurunda, ayindeymiþçesine suyla seviþtiler.
O sövdü yazgýsýna, adýný sýla koyanlara.
Suskun þiirlerinin dizelerini patlatan,
Bin desibel þiddetinde bakýþlar.
Kelebeðin kanatlarýnda siyah,
Serçenin gözyaþýnda ölüm,

Bir ses dedi ki…, nefesini tutup dinledi…
Canýna susamýþ belli
Tuba dallarýný býrakýp tutunduðu, cehennem ateþiydi…