Biz acemice çekilmiþ buðulu bi resimde
Sahte Mutluluðu canlandýrýrken gözlerimizde
Hiç düþünmemiþtik içinde aþk olmadan
Aþýk olduðumuz bir kadýn gibi güzel düþünceleri…



Ölüm gibi bir gecede hiç konuþmadan
bir dostuna anlattýðýn kelimeleri ,
Sözleri,
Bir buðulu resimin altýna yazacaktýn, yazýyorsun iþte,
oysa bu sözler söylenmiþti o gecede,
belki duyulmadý ama dostunun seni anladýðý kesindi.

Bir þiiri anlamanýn vermiþ olduðu mutluluðu, yeni yeni anlýyoduk,

Çýlgýn hayalere aþýk olmuþtu þiirlerimiz, çýlgýnca fikirlere.
Þiir gibi yaþayamadýk, baðýramadýk,aðlayamadýk,
Belki ama hep yüreðimizdeki ýþýk ile yaþadýk.
þimdi,
Bir buðulu resim gibi hayalleirmiz,
çökmüþ taze umutlarýmýz ,
yaþlanmýþ, kýrýlgan gençliðimiz.

Hiç konuþmasakta anlardýk
canýmýzn yandýðýný ve anlam yüklerdik ,
suskunluða dargýnlýða.

Çünkü bizim kokuya duyarlý sevgilerimiz vardý
ýþýðý acýyla, aðzýmýzdan fýþkýran kalplerimizde.

Biz bahar sanmýþtýk eylülün güneþini
Duyamadýk belki sevgicik kelimelerini,
Islatamadýk bir bahar yaðmuru gibi
doluyla ziyan olan ellerimizi,
Bir yasaðý deliyorduk oysa
Son baharda açan çiðdemlerdik,
Az yaþadýk, lakin en güzel olaný yaptýk.
Hazan oldu körpe filizlerimiz,
Bir baþka bahara kaldý tohumlarýmýz.

Yýllarý çürüttü tohumlarýmýz,
ýþýksýz, loþ bir hücrede.
Bir çivi deliðinden sýzan ýþýktý,
Sararan bacakalrýmýzý ayakta tutan
Özlediðmizde çilek kokularýný,
Gözlerimzi, çivi deliðinden gelen ýþýða dayardýk,
bir kere olsun görmediðim omuzlarýnda,
Doya doya, hýçkýra hýçkýra aðladýðýmý,
çilek kokulu bahçelerde,
yaðmurun ýslattýðý çimleirn üzerinde,
cebimize doldurduðumuz yeþil yeþil, ekþi eriklerle
koþtuðumuzu görürdük,
Oysa dört duvar arasý bir esaretti
tadýna doyum olmaz özgürlüðü yaþattý,
izletirdi bir serap bana.
çilek kokusu hiç bu kadar güzel deðildi.



çünkü biz dostuk ve aþktan da
öte biþeydi bu kavgadan da.

Bu yüzden aþk ve kavga
hep gece yarýsý polisten kaçarcasýna
yazýldý beynimizn duvarlarýna.
Biz her vesile kireçli boyalarla sildik ama unutulmadý .

Biz birbirmizin tabutunu taþýdýk sýladan mezarlýða
bir yasaðýn söyleyememenin, verdiði acýyla .

Gülmeyi öðrendik, gözlerden uzak.
Oysa yaðmurlu bi gecede yürüyoduk.
Islanamadýk,
Zorla þemsiye altýnda kaldýk.
Biz yaðmuru özledik ,
Ölümü özledik.
belki yaðmura kavuþacakken
ölüm girdi aramýza
hiç olmayan biþeyimiz vardý artýk,
seçeneklerimiz.
özlüyoruz þimdide yaðmuru
çünkü biz ölümü seçtik.
Her gün ölüp ölüp dirilmekten yorulduk .
Ama bunu biz istedik ne kadar piþman olsakata …