Beþbinbeþyüz yýl önce, sana ilk þiirimi yazdým.
Beþbinbeþyüz yýl sonra doðacaðýný bildiðim için,
beþbinbeþyüz yýl sonra beni medeniyete ulaþtýracaný gördüðüm için,
maðara duvalarýna, tükenmez çiviyle sana þiir yazdým.
Arkadaþlarým sayesinde ilk ateþle,
maðaranýn bi köþesini yaktým.
Çaðlayanýn yanýndaki kýrda bi kaç gül topladým.
Onlarýda maðarýný içine serdim.
olurda bir gün okursan,
Taze et kokan tenimi hissetmeyesin diye
Gidip en güzel gülleri kopardým kýrdan.
Dinazor yüreði karþýlýðýnda, cilalý Ýbo’dan,
iki býçaklý cilalý taþ alýp, senin için traþ oldum.
Sen savaþlarda ölen çocuklar için üzülmeyesin diye,
bir kaç güvercin yakaldým.
Olurda mp3 playerýn bozulursa,
canýn sýkýlmasýn diye maðaraya bübüller saldým .
Sonra maðarýný önünde oturdum.
Acaba beþbinbeþyüz yýl sonra geldiðimde,
bu maðara adamýný beðenirmsin? diye düþünerekten,
yýrtýtcý kuþlarýn gün batýmýna uçuþunu serettim.
Tabiki bu ayý postuyla beðenmez seni diye söylenip,
hemen koþup bi kaplan avladým.
Güzel bi elbise yaptým kendime.
Artýk herþeyim tamam.
Sadece seni beþbinbeþyüz yýl beklemek kalýyor.
Bunlarý yaparken ölmekten hiç korkmadým.
Ormanýn baþkaný Süleyman Demirel’ den
benim neyim eksik diye düþündüm.
O yüzden ölümden hiç korkamdým.
Maðaranýn aðzýný bir kaya ile kapattýktan sonra,
boþ bir aðaç kovuðu bulup uyudum.
Hýý maðaranýn duvarlarýna bu günkü
türkçeyle ne mi yazdým?

ey benim ürkek ceylaným,
ey benim dinazor bakýþlým,
ey benim asi çaðlayaným,
bekle beni,
beþbinbeþyüz sene sonra ordayým.