sen, o uzak þehrin bulvarlarýnda
yalnýz baþýna gezerken
ve þiirler inci inci dökülürken gözlerinden
uçsuz bir ufuktu önümde açýlan...

yaný baþýmda hala maðrur bir Ceneviz yapýsý,
martýlar daha hoyrat
þarkýlar daha sarý...

ne vakit þehrin bu yakasýnda
korku ve ümit arasýnda
sýkýþan kalbimi ellerine alsa nakkaþlar,
ne vakit aðlasa kalbimin yaralý kuþlarý,
sinem ezdiðin nar çiçeðidir ellerinde...

genç ve güzel bir kadýn olsun gözlerinde
ve söz, nefesler tükenmiþtir artýk,
çocuklar ve balonlar savrulurken
ya da senin gözlerin denizde
tekrar oyunlar kaybedeceðim.
gitmeliyim.

bilirim üstüme aðýr gelen cümleleri
sanki bugün hiç seslenmeyecek yüreðim...