“ yan yüreðim yan
yan ki gör neler var
bu halk içinde de bize deli diyen var”*

Zamansýz düþen yapraklarýn ardýndan, yüzünün semasýna secde ettim.
Bildim.
Gördüm.
Hamdým.
Yandým.
Piþtim.
Kaldým.

Ellerinde bir tutam fesleðen.
Hayýr fesleðen deðil “sen”
Kokularýný biliyorum bu bahçenin.

Yürüdün.
Ardýna bakmadan yürüdün.
Hiçbir rüzgar kýramadý saçýna sokulan
Kokuyu.

Bildim.
Gördüm.
Sevdim.


“Yunus sen burda
Meydan isteme
Meydanlar içinde caným
Merdaneler var.”*

**Yunus Emre

Mehmedasým
yirmiikiekimikibinsekiz
kokunakurbanolduðummeydan.