Islak Ekim


Islak Ekimin nemli yüzüne uyandým bu gün yine .Sýrýlsýklamdý yastýðým, sýrýlsýklamdý tenim.
Anlaþýldý bu beyin , bu gün kemirilecek düþüncelerle, uyarýlacak nikotinle önce, sonra alkolle dumura zorlanacak belki de.

Saðanak, saðanak yaðacak gözlerimden acýlar, hafifleyecek baþým, karþýlayacaðým belki geceyi dik baþýmla kim bilir.

Ve gerçekler;
Ki paramparça göðüs kafesim, yýðýlmýþ kaburga kemiklerim, yýkýlmýþ bir ben,
heyazanlara kapýlýp Aþka düþmüþ, dua, dua kanmak istemiþ, kanamýþ, kanatýlmýþ
bir ben.

Oysa sana dönmüþtüm yüzümü ihanetlerden kýrýlmýþ dizlerimin üzerinden.
Kayýp, kýrgýn yüreðini almýþtým avuçlarýma dipsiz kuyularýn karanlýðýndan, birlikte uzanalým istemiþtim güneþe. Oysa sen geceye çevirdin gözlerini ki bulamazsýn gecenin zifirsinde bir ýþýk huzmesi,
Görmek istediðin , bulduðunu zannettiðin yýldýzlar kayýp gider görüþünden bir, bir ve sen her defasýnda bir kez daha boyanýrsýn siyaha. Siyah ki; her defasýnda içinin kasvetine gömer tüm ýþýklarý.

Sanki baðýmlý gibisin acýlara ve yudumladýkça bir hoþluktur yaþadýðýn ve yalnýzca o anlarda düþünürsün beni....bilirim...

Tensiz olmalýydý belki de seviþmeler, dokunamamanýn gizil beyazlýðýnda kalmalýydý.

Soðuk, çok soðuk zaman, üþüyorum çaresizliðin sokaklarýnda
Her umuduma düþen imkansýzlýk sarkaçlarýnýn kesikleri acýtýyor canýmý.
Ýçimde makamsýz bir týnýnýn sesi birikiyor ve ben anlarýn ritimsizliðindeki
duygusal durgunluðun sýðlýðýnda azalýyorum.

Aþka inkar yakýþmýyor sevgili, ikrarýn iftiharýna dönmeliydi yüzün.

Sana dair her yazýmý bir öncekini devire, devire yazýyorum, deviniyorum aldýrmazlýðýnýn kaosunda.Hiç keþfedilmemiþ sözcükleri arýyorum bilinmezliðin koynunda, hiç harf olmayan sesi yüreðimin, söylemlerindeki yüklemleri bir dillendirebilsem anlar mýydýn ki beni.

Aþk yek baþýnalýkmýþ aslýnda....Her yürekte yokmuþ kanadýnýn kýrýlmasýný göze alacak bir kuþ ..

Bana bir aþk ýsmarladýn önce, sonra...Sonra hesabý ödemeden çekip gittin..canýn sað olsun , seve, seve ödüyorum ben , borçlu olduðunu düþünme sakýn....Islak Ekim ve ýslak bir beyaz mendil elimde ardýndan salladýðým...

Yeter;
yeter artýk doðma her gün yeniden günüme, yoruldum, yorgunum uðurlamaktan seni.Ekimle birlikte çek git, uzaklaþ görüþümden ki; uyanayým güneþli bir bahar sabahýnýn kollarýna, bitsin ýslak üþümüþlüðüm...


26/Ekim/2008

Avþa Ekim Günlüðüm.



Figen Yarar
(Adali)