|
Anasayfa |
Son
Eklenenler |
Forumlar |
Üyelik |
Yazar
Katýlýmý |
Yazar Kütüphaneleri |
|
|
20 Temmuz 2002
Sana
Zafer AKKAÞ
Bütün kadýnlarýma.... En çok da ilkine... |
|
Bir þiir daha yarým kaldý yazýldýðý o küçük kaðýt parçasýnda. Oysa tamamlanýr sanýyordum. Yine yanýldým...Kurulan onca cümle, alt alta özenle dizilen onca mýsra öksüz kaldý. Bir þiirden daha esirgedim adýný, sonunu, noktasýný...Saman sarýsý bir kaðýtta kaldý aklým. Adý olmyan, sonunu bilmediðim, bitmiþ gibi duran ama noktasý olmayan bir þiirde kaldý. Zaten bu güne kadar beceremedim tam da yerinde nokta koymayý. Sanýyordum ki, her nokta bir sondur. Unuttum her sonun yeni bir baþlangýç olduðunu. Her nokta bir þeyler götürür, eksik býrakýr beni diyordum. Korkuyordum. Ýþte bu yüzden, hep baþkalarýna býrakýyordum noktanýn kullaným hakkýný. Oysa þimdi anlýyorum ki, onlar sadece nokta koydular. Yerini ve zamanýnýn ben iþaret ettim onlara... Ve anlýyorum ki, noktalardan sýkýldým artýk. Ve hala korkutuyorlar beni...Dün geceden beri nedense "yazmak" diyorum. Hiç kýmýldamadan, elimde kalem; saatlerce önümdeki kaðýda boþ boþ baktýktan sonra, düþünmeksizin "yazmak" diyorum. Kaðýdýn üzerinde beliren her cümle, her kelime, içimdeki nedeni yok sýzýyý alýyor benden. Her harf beni çoðaltýrken, içimdekini eksiltiyor. Dün geceden beri "yazmak" diyorum. Sýfatlarýmdan arýnýp, benim olmayan fiilleri yüklenmek bir yerleren ödünç alýp.Ve þimdi yazýyorum artýk... Þimdilerde üzerine kýrýlacak eþya yazýlabilecek tek þey umutlarým. Oysa bir zamanlar sevgimin bile kýrýlmasýndan korkardým. Bundan ötürü, bu güne kadar çok kalp kýrdým belki. Ama kýrdýðým bütün kalplerin ortak bir yaný vardý, hepsi kýrýlgandýlar. Seni kýrmaktansa hiç korkmadým. Çünkü zaten kýrýktýn, kýrýlacak bir yer kalmamýþtý kalbinde...Her bir kadýndan gidiþimde (ki onlar gönderdiklerini sandýlar) bir þehri de terkettim ayný zamanda. Bütün kadýnlarým sadece kelimelerle "kal" dediler. Aðzýný kullanmadan kal diyenine rastlamadým açýkçasý...Bir kadýndan her gidiþimde, bir þehirden de gittim sanki. Hiç kalamadým büyük þehirlerde. Uzak ve küçük kasabalar çekti beni hep. Ve her kadýn bir þehirdi zaten bende.Bir kadýndan (þehirden) gitmek, yaþadýðým çaðýn mirasý bana. Bazan aðlamanýn bir iþe yaramadýðýný düþünüp, aðlayýnca iþlerin düzeleceði þehirler (kadýnlar) aradým. Oysa bulamazdým, biliyordum. Çünkü hiç bir þehir (kadýn) gözyaþlarýmý taþýyacak kadar yürekli deðildi.Oysa gülmek bir çok þehirde iþe yarýyordu. Ama o kadýnlarda da ben kalamazdým.Yanýndan geçtiðim mezarlýklardan öðrendim bitmeyi. Ýsimsiz mezar taþlarýna, benden giden kadýnlarýn isimlerini kazýdým dua etmeden. Ve sonra yaþadýðý yerde býraktým aþký. Derinlerdeydi þimdi. Aþk yokmuþ gibi devam ettim hayata. Bir aþk nasýl bitmiþse, öyle bitmiþti bütün aþklarým. Sonra bir gün bahar geldi sandým, oysa yaðmur mesimiydi yaþanan. Yaðmur uyandýrdý içimde uyuyaný en savunmasýz olduðum anda.Korktum...Korktum, çünkü kýrýlacak yerlerim var sanýyordum. Yine yanýldým.Yine böyle ansýzýn bastýran bir yaðmur mevsiminde terkedip gitmiþtim ilk aþkýmý, baharlarýn daha uzun süreceðini sandýðým, yaðmur yaðmaz bildiðim bir baþka þehre. Ona hiç bahsetmedim gidiþimin gerçek nedeninden. Çünkü o zamanlar ben de bilmiyordum. Onu özledim sonra. Ama artýk özlemek için bile çok geçti. Onun da içinde yaþattýðý korkularý olduðunu nasýl da atlamýþtým. Korkmuþtu, en az benim korktuðum kadar. Oysa korkmak için bile çok geçti. Yaðmur uyandýrdý derinlerde kalan aþký. Korktum... Korkularýmý unuttum sonra. Unutmanýn faturasýnýn benim için ne olduðunu bilmeden, yollara düþtüm. Bir kaç zamanda geçer sanýyordum ama ben doðruyu bulana kadar, kaç aðlak þarký beni yaralayacaktý daha. Oysa doðruyu buldum sanýyordum. Ve sanamalarým devam ediyor hala. Ve hala yaðmur yaðýyor þehre.Çocukluðuma göre çok þey öðrenmiþ bir adam olduðumu düþünüyordum o zamanlar. Oysa hayat hiç bir þey öðreneme izin vermedi. Derin bir uykudan uyanmýþtýmm o zamanlar. Sevmek uyumak gibiydi. Derin uyunabiliyor, derin sevilebiliyordu. Erken ya da geç uyunup, erken ya da geç sevilebiliyordu. Sevmek uyumak gibiydi. Ama dedim ya sadece "gibiydi"... Derin uyunabiliyor ama derin sevilemiyordu. Konu hakkýnda öðrendiðim tek þey aslýnda buydu.Ve buna raðmen ben þimdi uyumak istiyorum.Tanýþtýðým her yeni insana kendimi anlatmaktan yoruldum. Anlaþýlmak istedim ben anlatmadan. Sýkýldým... Ama sýkýlacak kadar kalmadým hiç bir þehirde (kadýnda). Sadece yoruldum...Piþmanlýk duymadýðýný söyleyenlere hep þaþýrmýþýmdýr. Nasýl piþman olmayabilir insan? Nasýl her yaptýðýný doðru kabul eder ya da "yaptýysam ben yaptým" der kendine? "Ýlk sevdiðim kadýn hariç, bütün kadýnlarý aldattým" diyememek, benim en büyük piþmanlýðým. "Sadece en çok sevdiðim kadýný aldattým." benim cümlem.Her an gidebileceðimi saklamadým hiç kimseden. Ama gitmekten de ölesiye korktum. Yalan söylemedim ama çok yalan dinledim. Hiç oynamadým ama çok oynandým. Ve belki çok kalp kýrdým ama onlarda az kýrýlgan deðillerdi hani...Seni kýrmaktansa hiç korkmadým. Zaten kýrýktýn ve kýrýlacak bir yer kalmamýþtý kalbinde...Yaðmursa, bir bahar mevsimine terketti þehri...
:: Özledim.. |
Gönderen: Tuba Naz / , Türkiye
|
17 Þubat 2009 |
|
| ben de gittiðim aþklarýmý özlediðimi farkettim okurken , þuanda saçma sapan birþey yaþarken eskiden nasýl da sevildiðimi özledim , deyiminizle baþka baharlara gitmek isterken kýþýn en ortasýna düþtüm ..
Ben de uyandým ve piþmaným ...
|
:: tebrikler.... |
Gönderen: tuba çetin / , Türkiye
|
26 Ekim 2008 |
|
| aslýnda beðenimi nasýl dile getireceðimi bilmyorum...evet bende piþman oluyorum...kýrýlýyorum...parçalanýyorum...ama yüreðimi taa derinlerden sarýp sarmalayan kelimeleriniz sayesinde kendimi yeniden buluyorum...tek kelimeyle mükemmelsiniz...iyiki yazarsýnýz... |
:: abi sen müthiþsin yaa |
Gönderen: GÜLSÜM ÞEKER / Urfa/Türkiye
|
26 Mart 2007 |
|
| çok güzel gerçekten
çok içli
gerçekten çok güzel
ben edebiyettan çok anlamam ama
samimiyet budur heralde
bravooo |
:: ne diyeyim ki... |
Gönderen: arjin arjin / Diyarbakýr/Türkiye
|
26 Mart 2007 |
|
| çok güzel bir yazý...zevkle okudum...size ulaþabildiðime sevindim... |
:: belki |
Gönderen: handan aybar / Diyarbakýr/Türkiye
|
19 Mart 2007 |
|
| bu deneme de çok güzel. ancak bunu sizin yorumunuzdan da dinlemek farklý olacaktý sanýrým. ve yine sanýrým ki bundandýr bu denemeye yorum yapýlmamasý "güzel'e" denemesinde olduðu gibi. saygýlar.
|
|
Söyleyeceklerim var!
Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor?
Yazýlarý
yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz
ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz,
yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler.
Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.
|
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
|
"DÜÞLERÝM yok ki peþlerinden koþayým. Bütün derdim KELÝMELERLE benim. . . "
Etkilendiði Yazarlar:
Bu bölüm ben ne kadar iyi yazarým sorusuna, benim cevap vermeme benziyor... En iyisi siz bulun...
|
|
bu
yazýnýn yer aldýðý
kütüphaneler |
|
|
|