Cennet böyle bir yer olmali diyorum kendi kendime. Her yer yemyesil .Rengarenk çeþit çeþit çiçekler yeþillerin arasýna çok yakýþmýþ.Yeni yeni yapraklanmaya baþlayan deðiþik aðaçlar, sarmaþýklar harika. Gölgesinde oturduðum salkýmsöðüt son derece zarif. Biraz ilerde küçük yapay göl, kendine özgü bitkileriyle göze çarpýyor. Sað tarafýmda, bahçenin en görkemli aðacý ceviz olmalý. En iri dalýna bir salýncak kurulmuþ. Bakýþlarýmý hangi yöne çevirsem bir güzellikle karþýlaþýyorum. Kuþ cývýltýlarý manzaraya ayrý bir güzellik katýyor. Anet in Beni çaðýran sesiyle kendime geliyorum. Sesin geldiði yöne doðru gidiyorum.Terasa konulmuþ uzun masanýn üzeri deðiþik yiyecek ve içeceklerle dolu. Diðer arkadaþlar da toplanmýþlar, masanýn çevresindeki banklara oturmaya baþlamýþlar. Demek yemek yenecek. Ýki arkadaþýn oturduðu bankýn bir ucuna da ben oturuyorum.

Anet, 8 senedir öðretmen olarak çalýþtýðým okulda, sevdiðim, iyi anlaþtýðým bir öðretmen arkadaþ. 2 sene önce satýn alýp yerleþtiði bu güzel eve bizi davet ediþinin nedeni okulumuzdan ayrýlýyor olmasý. Evine yakýn bir okula tayin edilmek için çok uðraþtý. Yaz tatilinden sonra yeni okulunda iþine devam edecek. Müdür yardýmcýsý ve müzik öðretmeni olan Herr Kleinen, beni evimden alýp buraya getirdiðinde 20 kadar öðretmen arkadaþým gelmiþlerdi. Anet onlara evini gezdiriyordu. Biz de katýldýk. Evin giriþ katýnda sað tarafta bulunan büyük bir odayý tavþanlara ayýrmýþlar. 7....8 tane birbirinden güzel , bakýmlý tavþan, o tertemiz odada mutlu görünüyorlardý. Anet‚’çocuklar çok seviyor bunlarý’ dedi. Evi dolaþtýktan sonra bahçeye daðýlmýþtýk. Kimileri 2 li 3 lü sohpet ederken ben de çok sevdiðim salkýmsöðüdün altýnda biraz oturmuþtum.Þimdi, o nefis yiyeceklerle dolu masada arkadaþýmýzýn yeni okuluna, güzel evine, mutluluðuna, saðlýðýna kadeh tokuþturup yiyip içiyoruz..

Böyle güzel bir ortamda ben birdenbire oturduðum banktan düþtüm. Arkadaþlarýn þaþkýn bakýþlarý ve baðýrtýlarý arasýnda kendimi yerde buldum. Bir yandan toparlanmaya , bir yandan‚birþey olmadý’ diyerek onlarý sakinleþtirmeye çalýþýyorum Birkaç arkadaþ koþup kalkmama yardým ettiler. Beni baþtan aþaðý kontrol ettiler.Dirseðimde ufak bir sýyrýktan baþka birþey yok görünürde. Beni rahat bir þezlonga oturttular.Meðer yanýmda oturan iki bayan arkadaþ ayný anda ayaða kalkýnca dengesi bozulan bank , beni üstünden atmýþ. Ben iyi olmaya iyiyim ama toplantýnýn havasý kaçtý. Arkadaþlar sýk sýk bana bakýyor, endiþe ettikleri belli oluyor,’nasýlsýn, bir yerin aðrýyormu’ diye soruyorlar. Ben de bilemiyorum onlarý nasýl rahatlatacaðýmý.

Müdür muavini Herr Kleinen gülerek bana doðru geliyor.Herhalde ‚nasýl olduðumu soracak derken önümde bir reverans yapýyor, elini uzatarak ‚ benimle dans edermisiniz Frau Ýnak’ diyor. Bu teklif karþýsýnda öyle þaþkýn bakýyorum ki yüzüne, ne dediðini anlamadýðýmý zannederek tane tane teklifini yineliyor. ‚memnuniyetle Herr Kleinen ‚ diyerek elimi uzatýyorum, kalkmama yardým ediyor. Gür sesiyle Johann Strauss’ un „Mavi Tuna „ adli eserini mirildanmaya baþlýyor.Bu güzel melodi ile birkaç defa dönüyoruz. Bir alkýþ patlýyor. Arkadaþlar ‘bravo ‘sesleri arasýnda memnun , mutlu bizi alkýþladýktan sonra beni ‘sen biraz daha dinlen ‘ diyerek yerime oturtuyorlar.

Biraz sonra Anet’in kýzý, Desire , elleri arkasýnda, meraklý bakýþlarla karþýmda duruyor. 4 yaþýnda olmalý. Güzel mi güzel. ‘gel’diyerek elimi uzatýyorum Baþýný ‘hayýr’ anlamýnda iki yana sallýyor. Kumral lüleleri de sallanýyor. ‘sana þarký söyleyeyim mi’ diyorum. Aradaki yarým metre mesafeyi hiç bozmadan ayný ciddiyetle bana bakmaya devam ediyor. Bildiðim çocuk þarkýlarýný söylemeye baþlýyorum. Aramýzdaki mesafe giderek azalýyor. Sýra Meister Jakob’a geldiðinde güzel Desire kucaðýmda oturuyordu. Sonra kardeþi Marcel de geldi. O hiç nazlanmadan kucaðýma kardeþinin yanýna oturdu. Ben þarkýlara devam ediyorum. Aklýma ne gelirse Türkçe, Almanca, Fransýzca .Çocuklar gözlerini benden ayýrmadan dinliyorlar. Derken bahçeye daðýlmýþ , sohpet eden arkadaþlar bize doðru gelmeye baþladýlar.Çevremize doluþtular. O andan itibaren dünyanýn en güzel korosu bazan hep birlikte bazan solo söylenen þarkýlarla konsere devam etti.
Veda zamaný geldiðinde arkadaþlarýmýn bana sevgiyle sarýlmalarý müziðin gücünü ve evrenselligini birkez daha kanýtladý.
Bana bu günü unutulmaz kýlan elbetteki sadece birlikte söylediðimiz þarkýlar degil ama yine de o günü hatýrladýðýmda birlikte söylediðimiz en son þarkýyý (Bethofen in 9. senfonisi) mýrýldanmadan edemiyorum.
Medeniyet insanlýða güneþ gibi nur saçar
Bilgimizin ýþýklarý karanlýkta yol açar
Bu yol bizi saadetin kucaðýna götürecek
Göz yaþlarý eriyecek , hayat neþ’e verecek.