VÝCDAN EKSÝKLÝÐÝ
Anlamýyorum. Anlamýyorum. Her gazete sayfasýný açtýðýmda acaba bugün kim, ne cinnet geçirmiþ diye bakmak yerine bugün dünyada nasýl güzel þeyler olmuþ diye bakmayý yeðlerken yine karþýma acý haberler çýkýyor. Bugünlerde kim daha az rüþvet yemiþ, ben daha az yedim; belgelerim var baðýrtýsýyla yüz yüze gelmekten ben yoruldum. Feryat edenler yorulmadý mý ki?
Ýnsanlarýn ne kadar kötü olduðunu görmek beni hiç þaþýrtmýyor artýk, fakat bu yüzden hiç utanmadýklarýný görünce hayretler içinde kalýyorum.
Yine þehit haberleri,yine ana yüreðine düþen ateþler,babalarýn dimdik ayakta metanetli olma çabalarý,sloganlar,ayaklanmalar,öfkeler..
Pardon ama neyimizi paylaþamýyoruz. Ne istiyoruz birbirimizden. Bu ne öfke, bu ne kin böyle. Evlat anneyi-babayý öldürüyor. Sarhoþ sürücü gencecik bir insanýn hayatýný alýyor. Elti eltiyi býçaklýyor bi kaç tane bilezik için.
Bu dünyada o kadar çaresiz yaþayan insanlar varken, okumak için öðretmen bekleyen küçücük yürekler varken, eve bugün ne kadar rýzýk götürebilirim kaygýsýný düþünen beli bükük babalar varken bu hiddet neden?
Herkesin hayattan alamadýklarý, þikâyetleri var. Herkesin kýrgýnlýklarý, haksýzlýklarý, acýlarý, borçlarý var. Ama bu sorunlarý çözmenin yolu baþka bir insanýn canýný almak mý olmalý yani?
Pembe gözlüklerim yok benim. Ben de hayata ciddi bakýyorum. Sokakta yürüdüðümde insanlarý inceliyorum. Bazen öfkeleniyorum, bazen acýyorum. Ama kimseyi öldürmeyi düþünmüyorum.
Karanlýk ve kararsýzlýk vardýr mutlaka hayatta. Eðer güne baþlarken, hayata bakarken, iþe, okula giderken; ya da aynaya bakarken merhaba demiyorsan kendine ve çevrendekilere, anlamsýzdýr var olman. Mücadele etmek için olmalýdýr varlýðýn. Hak aramak bir baþkasýnýn sýrtýndan ve canýndan olmamalýdýr.
Didiþmelerin eðitim ve kaliteli bir hayat için olmalýdýr. Herkesi düþünmekten kendini de unutmamalý kiþi; kendini düþünmekten de herkesi unutmamalý! Bilmeliyiz ki çok kýsadýr hayat.Hep sevgi vermek ve de almak için yaþamalý insan...Seversen kendini ancak o zaman seversin bulunduðun durumu.Her ne olursa olsun!!!
Acaba bu kadar kini içinde taþýyan insan yaþadýðý hayatýn farkýnda deðil mi?Bu suçlarý yaparken vicdanlarýný,ÝMAN’larýný nereye paketliyorlar.Hani hep her sabah uyandýðýmýzda önce zikrettiðimiz ALLAH’larý nerede!!!!
Tamam, iþin dini yönüne de bakalým. Allah Azrail görev verirken ben bir sebep göstereceðim, sende can alacaksýn demiþ.
Ama ne olur evladýnýn ölüm sebebi alt komþun olmasýn. Sebep güzel bir görevi yerine getirip VATAN için orada olan gençlerin canýný almaya çalýþan ama ne için aldýðýný bilmeyen baþka insanlar olmasýn. Sebep bir anlýk zevk için sarhoþ olup bir insanýn canýný almak olmasýn. Sebep sýrf bazý eksik duygularýný tatmin için babasýnýn arabasýný alýp hýz yaparak bir insaný günlerce komada tutmak olmasýn.
Bu hisleri yaþamýmda karþýlaþtýðým yapmacýk insanlara benzetirim. Ne olduklarýný ve neler yapabileceklerini bilirim, ama asla inanmam ve güvenmem onlara... Güvenmek istemem... Sanki ben istediðim, ben düþündüðüm için iyi görünürler gözüme, ama gerçekle hiçbir alakalarý yoktur... Aslýnda aðzým ve yüreðim o kadar dolu ki. Eminim herkesin söyleyecek bir sözü vardýr.
Suskunluðunuz asaletinizden olmalýdýr... Her lafa verecek bi cevabýnýz mutlaka vardýr. Ama bi olanlara bakýn... Bi de yapana bakýn, ÝNSAN’MI diye...