Afrikalý siyah insanlarla, Türk insanýnýn tanýþmasý Ýstanbulun fethi sonrasý özellikle 16. yüzyýlda korsan gemileriyle kara kýtadan getirilmiþ kölelerin sarayda ve zengin teba arasýnda hizmetçi olarak kullanýlmasýyla baþlanýlmýþ. Sarayda hadým edilmiþ zenci harem aðalarýnýn tek tük hikayeleri serpiþtirilmiþ edebiyatýmýzda.

Buraya kadar Amerikalýnýn Afrikalýya olan davranýþýndan Osmanlýnýn tek öne çýkan farký, afrikalý köleyi bir amerikan verimliliðiyle kullanamamýþ olmasýdýr. Amerikalý sermayedar onlarý kolonilerindeki plantasyonlarýnda ölene kadar çalýþtýrmýþ ve en üst düzey verimi almýþken, Osmanlý ise daha çok hizmet sektöründe kullanmýþ, iþçilik gerektiren yerlerde tercih etmemiþ, bir süre sonra da özgürlüðüne kavuþturmayý dini bir kefaret olarak görmüþtür.

Amerika'da ise afrikalý kölelere özgürlük verilmesi, insancýl sebeplerden çok, sanayileþmiþ kuzeyin iþçilerine maaþ verirken, köle düzeni çalýþan güneyin bu sebeple daha ucuz piyasaya giren mallarýyla rekabette sorun yaþamasýyla baþlamýþtýr. Tabi ki tek sebep bu deðildir, hümanist düþüncenin etkisi de görülmüþtür.

Türkiye'de Osmanlý'nýn bir mirasý olarak nesillerce devam eden afrikalý bir demografik yapýnýn bulunmamasý ilginçtir. Buna karþýn Amerika'da azýnlýk ta olsa zenci nüfusu önemli rakamlardadýr ve bu azýnlýk 200 küsür amerikan baþkanlýk seçimleri tarihinde ilk defa melez de olsa kendi ýrkdaþýný o mevkiye çýkartmayý baþarmýþtýr.

Barrack Hüssein Obama, özellikleri, ismi ve rengiyle, politik görüþleriyle, ilk izlenimde haksýzlýða uðramýþlarýn veya zayýflarýn sesi olmaya müsait bir baþkan namzeti olarak gözükse de (henüz yemin etmedi) pahalý kampanyasýnýn gediklerini bazý menfaat çevreleri veya lobilere ödenecek kefaretle kapatýp kapatmadýðýndan habersiz olduðumuzdan, bundan emin olamýyoruz.

Fakat onun iktidara gelmesi, Amerika'nýn daha rahat bir þekilde kendi imajýnýn genç bir özgürlükler ülkesi olduðunu ve çabalayan parlak zekalarýn her zaman o uçsuz bucaksýz topraklarda en üst basamaklara kadar týrmanabileceðini dile getirmektedir.

Bu durumda, biz tarihimizle övünmeye devam ederken, o uzak topraklarda tarih yazýlmaya devam edecek. Hoþgörü kültürü bizim topraklarýmýzda yeþermiþ bir filiz olabilir, fakat dev bir aðaç olmuþ haliyle bol mahsüllü meyvesinin üzerinde bugün "made in America" yazýyor.

Tabii ki, bunlardan bize çýkartýlacak dersler vardýr. Ýçimizdeki çekiþmeleri, uzlaþmazlýklarý çözemezsek, daha çok zaman yitirip, birbirimize acý çektirmekten, mevzilerimizi korumaktan ve herkese kuþkuyla bakmaktan öteye gidemeyen, güvensiz, içine kapalý bir toplum olacaðýz ve her yanlýþýmýza bir dýþ mihrak arama hastalýðýmýzla gelecek nesillere çok sýnýrlý bir saðlýklý toplum yaþam alaný býrakabileceðiz.

Çok kültürlü ve bu kültürlerin uyumunu saðlamýþ bir ülke vatandaþý olmak isterim. Dünyanýn her ýrkýndan insan gelip yaþasýn ülkemde, zenginliklerini ve deðerlerini de yanlarýnda getirirler ve her haliyle daha zengin daha az korkak bir toplum olabiliriz. Sonuçta, bilmek ve tanýmak, cahilliði kovar. Bilmediðimiz þeydense korkar ve onun bize olabilecek muhtemel getirilerinden mahrum kalýrýz.