Bu dünyada diðer yarýsýný arayan iki ruhtuk,
SEN ve BEN...

Rastlaþmýþtýk bir gün bir yerlerde...

Gözlerimizin içine baktýðýmýz ilk an anlamýþtýk,
Bizi birbirimize baðlayan tek geçmiþin yine YALNIZLIÐIMIZ olduðunu...

Acýsýz beraberlik antlaþmasýný imzalamýþtýk o andan sonra,
Tüm kalp aðrýlarýný,
Tüm umutsuzluklarý,
Ve yarým kalan aþklarý geride býrakarak...

Kurallar belliydi,
Sýnýrlarý çizilmiþ bir fanus içinde süregelecekti bizim aþkýmýz,
Sevgimiz sýnýrlý olacaktý,kavgalarýmýz sýnýrlý olacaktý,
Acýsýz beraberlikti bizimkisi...

Ama eksik olan bir þeyler vardý sanki,
Atmýyordu kalbimiz birbirimizi gördüðümüzde,
Heycanlanmýyorduk,
Sadece yalnýzlýðý paylaþan iki ruhtuk iþte,
Vazgeçmiþtik diðer yarýmýzý aramaktan...

Zamanla alýþmaya baþlamýþtýk birbirimize,
Ve süregelen aþkýmýza
sýnýrlarý belli fanusumuzda...

Fanusumuz çok dardý,
Hergün biraz daha ,
Biraz daha tüketiyorduk fanusumuzdaki havayý,
Havamýz azaldýkça
Ölüme daha da yaklaþýyorduk...

Tek çaremiz kalmýþtý,
Yaþamak için öldürmek gerekti,
Karar verdim ,
Öldürecektim seni,
Zamaným doluyordu,
Havam azalýyordu,
ÖLüme gitgide daha da yaklaþýyordum ,
Bir türlü yapamýyodum,
Ama yaþamak için feda etmek gerekti bazý þeyleri...


Ben YAÞAMAYI seçtim,
Öldürdüm seni,
TERKETTÝM...



'Bana bir oyun oynadýn ,perdenin sonunda beni uçurumdan aþaðý atýverdin'böyle demiþtin bana ,soruyorum sana hayatta bir oyun deðilmi,SADECE tek sahnelik bir piyesti bizimkisi...




Bazý insanlar hayatta yalnýz kalmaktan korkar,ölümün en beteridir YALNIZLIK...