Ýnsanlýk nereye gidiyor? Bu soruyu sordunuz mu hiç kendinize, nasýl bir hayat yaþýyoruz?
Sadece kendimize odaklanarak, kendi isteklerimizi öne çýkaran bencilce bir hayat mý sürüyoruz?
Etrafýmýzda olup bitenleri algýlayabiliyor muyuz? Bana dokunmayan yýlan bin yaþasýn anlayýþý mý var, içimizde? Hayatýn sýrrý nedir? O kadar çok sorulmasý gereken soru var ki…
Peki neden sormuyoruz bu sorularý kendimize ya da “Aman boþ ver, sorsak ne olacak boþuna kafa patlatmayalým” mý diyoruz?
Ýnsanlar hýrçýnca bir arayýþ içindeler. Þöhret, para, baþarý bunlara ulaþmak için elinden gelen
tüm çabayý gayreti, gösteriyorlar.
Peki neden bu arayýþ?.. Çünkü mutluluðu huzuru, onlarý her þeye raðmen sevecek birilerini arýyorlar yani gerçek sevgiyi.
Oysaki, aradýklarý kendi içlerinde. Gerçek huzur sevgi, insanýn kendinde, kendi içinde gizli.
Sizler; hayatýnýzda kim olursa olsun her þeye raðmen, sevebiliyor musunuz? O nu davranýþlarýyla hareketleriyle deðil, onu o olduðu için her þeye raðmen seviyorum diyebiliyor musunuz? Eðer her þeye raðmen sevdiðiniz biri veya birileri varsa, sizde o derece sevilirsiniz. Aradýðýnýz sevgi,belki de tam umudu kestiðiniz bir anda, bir gün mutlaka karþýnýza çýkacaktýr. Nerde, ben neden bulamýyorum dediðinizi duyar gibiyim.
Ýçinizde…
Bir bakýn unuttuðunuz kalbinizin güzelliðine. Sadece orada atmakla, sizin yaþam faaliyetlerinizi sürdürmekle görevli deðil kalbiniz. Sadece fiziksel olarak bir organ fakat ruhsal boyutta vicdan iyilik sevgi barýþ dostluk bunlarýnda simgesidir kalp.
Hiç, herhangi bir þekilde kötülük yaptýktan sonra rahat bir uykuya yatan biriniz, var mý aranýzda? Varsa, o kiþi zalimdir zaten…
Oysa ki, karþýlýk beklemeden bir iyilik yapmýþsanýz, aciz bir insanýn elinden tutmuþsanýz yattýðýnýzda huzur duyuyorsanýz, iþte siz, o mutluluðu bulmuþ kiþilerdensiniz demektir.


Hülya Akyýldýz