10. Mektup

Ve zaman týpký diðer varlýklar gibi beni de azar azar sona doðru götürüyor. Kim kurtulmuþ ki zamanýn elinden sen ve ben kurtulsak. O ölünen ama dönülmeyen sona doðru. Her varlýðýn yaptýðý ve ettiði ile baþ baþa kaldýðý o büyük güne doðru gidiyoruz iþte. Bilmem yakýndýr bilmem uzaktýr. Bambaþka bir mekana ve zamana doðru gidiyorum artýk. Tümden yok olup gitmek yok ki. Zaman giderek yaþlanýyor, ben giderek yaþlanýyorum. Bir kere geldiðimiz bu dünyada sen yoksun ya. Yaþasam ne yaþamasam ne diyerek avutuyorum kendimi. Yaþamadan yaþlanan var mý ki þu kainatta. Yaþarken acý çekmeyen, ayrý düþmeyen, bir ömür boyu yana yana, býkmadan usanmadan var mýdýr ki yarini. Ah yar ah yarim. Þimdi ben sensiz yarým, hayaller solmuþ, araya kapanmaz yarlar girmiþ. Kapanmayacak yaralar düþmüþ gönlüme.
Zaman aldýðý emri kusursuzca yerine getirmeyen çalýþan, varlýðý görünmeyen muhteþem varlýk. Benimde seninde bu zaman denen varlýðýn bir yerinde bir bölümünde bir zerresinde karþýlaþmamýz bir sevgi yaþamýþlýðýmýz var. Kim bilir zamanýn hangi bölümündeydi. O günden bu güne zaman aktý gitti. Bir sel gibi silip attý sanki geçmiþimizi. Sanki seninle hiç mesut yýllarým olmadý. Sanki o bakmaya doyamadýðým gözlerini görmemiþim. Hiç kýyamadýðým ellerini almadým avuçlarýma. Nasýldý bir sevdaydý yaþadýðýmýz unutturdu sanki zaman. Hangi kabahat hangi suç yüzünden bu felaketler geldi baþýma bilemez oldum. Kim bilir beklide zaman bizi saklýyor bir yerinde. Yine sen yine ben ve yine yana yana büyük sevmelerimiz. Belki biz yine o yerde mutlu iki kiþiyiz. Ah bir dönebilsek o parçaya o zaman dilime bir eriþebilsem. Elimizi uzatýp bir yakalayýp hiçbir daha býrakmasam. Ölsem ama dönmesem, býrakmasam sevgi dolu günlerimi. Mutluluklarýmý koynuna býraktýðým zaman, usul usul akýyor yataðýna doðru. Bizler sýrtýnda gidiyoruz iþte, akýyoruz ölüme doðru. Zaman geçiyor, bulutlar geçiyor ,varlýklar geçiyor, her þey geçip gidiyor bu dünyadan. Her þey fani. Peki bu acýlarýmda fanimi. Gün olur onlarda geçip gider mi sevdiðim. Bunca çektiðim acýlarýmda gün gelip geçip gider mi sevdiðim. Gitsin de gelmesin bu kara günlerim. Ne kadar susadým aydýnlýða gülmeye bir bilsen. Ýçten doya doya gülmek, içten mutluluktan kana kana aðlamak istiyorum. Aðlamak, aðlamak, aðlamak…
Yüzüm ölümü hatýrlatýyor bana. Kefen bezine dönmüþ bir sima var görüntümde. Bilirsin iþte, sorarlar iþte halimizi. Hastayým deyip geçiþtirmeye çalýþsam da, inanmýyorlar bana. ben diyemiyorum iþte. Dilim varmýyor onsuzum kimsesizim demeye. Ýçimde bir büyük dert, bir de kefen gibi beyaz bir yüzüm var. Kaný çekilmiþ, umutlarý uçup gitmiþ bir insan yüzü var yüzümde. Ne zaman aynaya baksam, heyhat ki yüzümde dahi seni görüyorum. Sanýyorum ki birisi gülerek bakacak gözlerimin içine. Biran durduktan sonra yokluðunu yeniden hatýrlýyor beynim. Dün mutlu eden bugün en derinden üzüyor. Ve ben bunun adýna aþk diyorum. Unutulmaz doyulmaz bir aþk diyorum. Hala aþk diye inanýyorum. Aþk için senin için hala yanýp yanýp tutuþuyorum. Sevmenin en güzelini yaþamak isterken, sevginin en acýsýný yaþýyorum. Ne yazýk ki hayat, insana düþlemediklerini, düþünmediklerini de getiriyor. Þimdi zaman bana ömrümü üzülmekle geçireceðim bir çirkin armaðan getirdi. Ýçi dýþý güzel insan dediðim sen çaresiz dertlere düþürdün beni. Oysa bir zamanlar sevmek güzeldi, sevilmek ise bambaþka güzeldi. Sevginin gülüþü güzeldi. Sevgilinin gülüþü güzeldi. Aslýnda ne sen güzeldin ne de ben. Güzel olan sevgiydi. Onun saflýðý masumluðuydu. Bazen seni hatýrlamaya çalýþýyorum. Kaç zaman geçti bilmez oldum. Nasýl yaþadýðýmý ne yaptýðým bilmeden yaþadým. Avare misali. Hayal meyal bir yüz, hayal meyal bir gülümseme düþüyor aklýma. Elbette benimde gülümsediðim günlerim oluyor. Bazen gülümsüyorum bir þeylere. Ama niçin neye gülümsediðimi unutuyorum. Bazý anlar acý, bazý anlar tatlý bir gülümseme dudaðýmda beliriyor. Bazen de gülüþlerin geçiyor gözlerimin önünden. Uzanmak yakalayýp bir daha býrakmamak istiyorum. Ama acý bir gülümseme ile hayal olan gözlerinin ardýndan baka kalýyorum. Yarým yamalak tamamlanmamýþ buruk gülümsemelerle yaþýyorum iþte. Neredeyim nerelerin dibine düþtü þimdi zavallý ömrüm umutlarým inan bilmiyor, dertlerin içinde inceden inceye eriyorum. Ýnceden vuruyor hasretin beni. Sonrasý mý? Boþver. Bir acý gülümsemede sen býrak gökyüzüne. Acý bir gülümseme yolla bulutlara.
Bedeli çok aðýr ve çoðu zaman dayanýlmaz bir acým var. Bir tek cümle hayatýmý düzeltemeden yeniden yýkýyor. Hangi bedeli ödesem de bu acýdan kurtulsam bilemiyorum. Kalbim ne zaman sulh ve sükuna erer ki. Bilinmeyenlerin içinde eriyip gidiyorum. Peki þimdi sen nerelerde ne hallerdesin bilemiyor, göremiyorum.
O çok sevdiðim sen, can attýðým, canýmý attýðým, canýmdan vazgeçtiðim, canýma can katýyor dediðim sen. O büyülü sevdiðim. Þimdi neredesin? Bir kez duysam bende piþmaným sensiz bu hayat çekilmiyor dediðini. Bir duysam bende deliler gibi özledim dediðini. Ah bir duysam ne kadar çok sevildiðimi. Bir duysam da dünyama ýþýk doðsa. Nereye gittin ey sevdiðim. Hangi çileyi doldurmam için býrakýp gittin beni. Hiç düþünmedin mi benimde senin gibi etten kemikten bir insan olduðumu. Taþ mý sandýn ki dayansýn yüreðim. Taþ olsa dayanamaz ki büyük bir sevdaya.
Peki sen ne haldesin. Bazen de olsa ben bilemesem de göremesem de duyamasam da özler misin yine. Ýçli ahlar çekip neredesin diye sorar mýsýn kendine. Dert de mi, kederde mi yoksa huzurlar içinde misin. Yoksa sende benim gibi derinden derine üzülüp aðlar mýsýn. Bitmeyen çileler içinde eriyip gidiyor musun?
Sen sevdiðim sen. En çok sevdiðim, acýsýndan dahi vazgeçemediðim sen sevdiðim. Sen de benim gibi dertlerle içli dýþlý olma isterim. Ýsterim ki mutluðu en güzeliyle yaþayasýn. Sevmekten, sevilmekten, kana kana yanmaktan mutlu ol. Ýç dünyasýnda benim gibi, inim inim inleme sevdiðim. Sen kalbini sevgiye aç. Her varlýðý doya doya sev. Benim gibi gönül kapýlarýný kimseciklere kapatma. Matemler tutma. Yýkýlmaz duvarlar örme yüreðine. Dert, hüzün uðramasýn yüreðine. Ne çekersem çekeyim. Hangi çile içinde çürürsem çürüyeyim sen üzülme aðlama emi sevdiðim. Aðlama…