Koyu bir gecenin karanlýðýnda bogazýmda bir ip,altýnda taburesi öylece duruyorum. Hayatla ölüm arasýndaki çizgide... Aldýðým her nefes bi kez daha saplanýyor içime. HAyata dair bildigim tüm denklemlerin yerle bir oldugu noktada aðýrlaþýyorum, omuzlarým düþüyor. Korkum ölüm degil. Rabbimin emaneti bu can diye. Emanetine kýyamýyorum. Aciz bi beden yýðýlýveriyor masaya. Masada bir saat, beyazýnda umutlarý dizili kolye, çalsada çalmasada canýmý acýtmaktan hiç vazgeçmeyen bi telefon duruyor. " Tüm kanamalý sancýlarýma raðmen..." diye bi cümle dökülüveriyor dudaklarýmdan. Ýçimin okyanuslarý usul usul dökülüyor önümdeki boþ kaðýda. Kaðýt kýrmýzý gözyaþým kan... Üzerime bi dolu karanlýk yaðýyor o anda. Üþüyorum... Çok üþüyorum... Ruhum kaybolurken karanlýðýmda, kendiliginden süzülen gözyaþýma tutunuyorum.Ömür diye baþlayan her cümleyi yarým býrakýp "kader "diye tamamlayýveriyorum aniden. Yaralarýmý içime bastýrýp sýrtýmdaki kanburla yeniden yol almaya karar verdigimi anlýyorum bir anda. Ýçim ne çok örselenmiþ oysa. Yaþama inancýmý yitiriyorum, hevesimi tüketiyorum yinede yeniden diyebiliþime þaþýrýyorum. Bi dolu dualar gönderiyorum Rabbime ,semaya açýp yüregimi. Ýçime, Hýdýrellez gecesi gül aðacýnýn altýna nasýl resmedecegimi bilemedigim huzuru versin diye baþlýyorum. Sonra Mecnun un Leylasýndan vazgeçtigi o yokuþun yamacýnda banada yardým et diye bi dolu cümle yolluyorum, semaya...

Mecnunki acýdan yogrulmuþ bedeniyle týrmanýrken yokuþu parçalara ayrýlmýþ kalbi. Suretim Mecnuna bu kadar yaklaþmýþken yorgun düþüyor bedenim. Bir noktada öylece sabitlenen bakýþlarýmýn altýndan "geçmiþ" akýyor. Derin, gögsüme çarpan aðrýlý bi nefes alýyorum. Bi kez daha anlamak istiyorum. Kalbimde hiç açýlmamýþ bi kapýnýn anahtarýný gözlerim kapalý ellerine verdigim adamý bi kez daha anlamak, anlamlandýrmak istiyorum. Bunlarý söylerken kendime, durup bide kalbimi yokluyorum, hala kanýyor... Aþk diyorum, bi beyaz kanat sevdalýlarýn omuzlarýna takýlan. Kelebek ömrü kadar kýsalýðý o yüzden belkide diye geçiriyorum içimden ama kabullenemiyorum. Acý belki, aðýr belki, aðrýlý belki ama beyaz diyorum. Leke götürmüyor o yüzden. Böyle bilip böyle belletiyorum kendime yeniden. Biþey daha ögreniyorum þimdilerde, kabullenemesemde... Aþkýn bi " hakediþ" olmayýþý. Ýçim daha bi aðrýyor yineliyince bu cümleyi.

Gece dahada koyuluyor bi anda. Ölüme teslim etmedigim bedenimi geceyede teslim edemezsem, kalbimi daha fazla taþýyamayacaðýmý anlýyorum. Sabahýn yine ayný sabah olmasýndan korkarak yataða karýþýyorum. Þuurum kapatmýþ, uykuya esir olmuþken, bi anda gözlerimi açýyorum. Masadaki kaðýda uzanýyorum. "Þu gögsüm açýp baksan dikenler ayný güldendir" dizelerini yazýyorum kaðýda. Bi anda geceye dökülüyor gözyaþlarým. Kalbimi yokluyorum, kanýyor hala... Bi ihanet rüzgarý esiyor saçlarýmda. Sabah yine ayný sabah olursa diye daha bi çok korkuyorum, uzun soluklu uykularýn içinde kaybolurken...