Sen benim ellerimi zayýflatýyorsun.Her ne zaman sana ellerimi uzatsam, benim kolumu kanadýmý kýrýyorsun.Her ne zaman kollarýmý sana açsam, boþluðu sarýyorum.Niçin bu kadar güþsüz bir kiþilikle insanlarýn ellerini ýsýrýyorsun.Oysa bilirsin ki en tutkulu öpüþ, avuç içini öpmektir.Sen benim ellerimi havada býrakýyorsun.Niçin beni kendi boþluðuna çekiyorsun.
Ne zaman bir çiçekçinin yanýndan geçsem, bütün çiçekleri alarak sana vermek istiyorum.Sana belki bir bahar akþamý rastlamamýþ olabilirim ama hayatýný bahara çevirmek istiyorum.Sen ise elini, eteðini hayattan çekiyorsun.Ben ise, önce ellerini güllerle doldurmak sonra avuç içinden doya doya öpmek istiyorum.Bir daha böyle bir aný yaþayamam diye, dünyayý durdurmak istiyorum.Neden bana hor bakýyorsun.Sen benim ellerimi zayýflatýyorsun.Bilirsin ki, hayata tutunamayanlardaným.Ellerine tutunmak istediðimde, sen beni boþluða býrakýyorsun.Bana kötülük yapma konusunda elinden geleni yapýyorsun.
Ah bir bilsen senin için fotoðraf makinesi almak istiyorum.Sadece ellerinin fotoðrafýný çekmek istiyorum.O ince pamaklarýný, ince týrnaklarýný ölümsüzleþtirmek istiyorum.Oysa sen ellerimi zayýflatýyorsun. Sana her ne zaman dokunsam, sanki parmaklarýmý kýrýyorsun.
Bu yüzden sana karanfillerle gelmek istiyorum.Haykýra haykýra, gür bir sesle seni seviyorum derken, bütün ezilmiþlerin diliyle sana karanfilleri uzatmak istiyorum.Ellerimdeki karanfillerle güç toplayarak sana sevgimi ifade etmek istiyorum.
Sen elindeki avuçlarýndaki hoþgörüsüzlükle beni kurutmaya çalýþsan da ben sana güllerle, karanfillerle gelmek istiyorum.Sen beni kupkuru bir dala döndürsen de, ben sana okyanus esintileriyle varmak istiyorum. Avucumdaki kýpkýrmýzý gül yapraklarýný yüzüne üflemek istiyorum.Ellerime en büyük ihaneti etsen de, avuçlarýma sevgisizliðinle vursan da, kolumu kanadýmý kýrsan da, seni elimden geldiðince sevmek istiyorum.