O kadar uzun yýllardan sonra kalkýp gelmek zordur þimdi bilirim."Tüm yaþananlar, yaþanmamýþ gibi sanki." Tavþan kaç, tazý tut" bunu da bilirim. Gönlümün deðdiði her gönülde, incinmiþliði, yalnýzlýðý, çaresizliði görüp, süzdüðümde hayat süzgecinden kendimi ; öðrenilenler yorarmýþ insaný... Bunu da bildim öðretmenim.

Ben nasýl suskunsam; sen her duygunun dilini çözmüþ gibi dururdun karþýmda. Küçük acýlarýn bilgeliðini taþýrmýþ gibi ýþýldayan gözlerde, ders dinlemenin coþkusunu arardýn. Ve bilmezdim ben, çamurun sudan, insanýn topraktan olduðunu... Hasretin insaný yorduðunu... Acýnýn coðrafyasýnýn da, insanlarýn yüzlerinde saklý olduðunu… Þimdi gözlerimde eski bir hikaye yaþadýðým çocukluk. Çöp adamdan yaptýðým resimler kadar eski...

Uzun zamandýr haber alamadýðým aþklar yakarken canýmý; þimdi kendimi temize çekmeliyim bilgeliðinde. Tüm çýkarlardan, önyargýlardan uzak gelmiþsem kapýna , sahiplenmeyi öðretmelisin bana. Ýç hesaplaþmalarýmda kaybedersem kendimi , yolumu aydýnlatan ýþýk olmalýsýn yakýnýmdaki. Sözlerin, yeni bir ufkun baþlangýcý olsun isterim hafýzamda. Hayatýn sýrrýný keþfeden bilge olmalýsýn karþýmda ki; yaþadýðým her zorlukta çabuk pes etmeyi bilmemeli yüreðim. Sabrý kuþanmýþ þairler gibi, büyük bir sükutla gezdirmelisin beni þiir bahçelerinde. Ben susmalýyým, sen anlatmalýsýn yalnýzlýðýn kaç bucak olduðunu... Hüznün , acýlar baþkenti olduðunu senden duymalý kulaklarým ilk defa. Eðer bir gün fark etmeden, istemeden seni kýrarsam; gençliðime ve cahilliðime vermelisin yaptýðým hatalarý. Varlýðýnýn ruhumu titrettiði bir sultansan karþýmda; affedilmenin büyüsünü de yaþatmalýsýn bana. Yanlýþlarýnda özür dilemeyi de bilmelisin gerektiði zamanlarda... Elimi tutmalýsýn öðretmenim. Ve býrakmamalýsýn bir daha. Ben býraksam da sen býrakmamalýsýn. Asla…

Kimselerden duymadýðýn sözleri benden duyduysan ilk defa; kimselerin yazmadýðý yazýlarda anlatmalýyým seni. Sesi varla yok arasý hüzne bulanmýþ bir Þeyda olmalýyým karþýnda. Söylemek isteyip söyleyemediklerimi arý-duru sularda yýkayýp, büyük bir ciddiyetle býrakmalýyým kapýna. En çok da canýmý sýkan takýntýlarýmla gelmeliyim sana. Kabul etmeyi bilmeliyim, deðiþtiremeyeceklerimi… Ve bu kadar sabýrsýz olmamalýyým belki.. Sahi, kýrk dokuz yýl çok uzun deðil mi öðretmenim? Hüznüm olmasaydý eðer; sana mütebessim bir çehre de ben sunardým, o uzun yýllardan sonra.

Þimdi , kendinden emin olmayan cümlelerle sýðýnýrken hayata; bir kasým daha geçiyor gönül takvimimde. Sana verebilecek güzel bir hediyem olsun isterdim. Senin için bir dilek tutmak isterdim ; biliyor musun öðretmenim? Uzaklardan, dünyanýn bir ucundan verebileceðim güzel bir dilek olsun isterdim sana. Eðer yapabilseydim… Hep olmayacaklarýmý istiyor insan öðretmenim?

09.11.2008

lal-i handan