Yalnýz ve mutsuz bir adam
Yalnýz ve umutlu bir kadýn

Çaðan Irmak imzalý bir film daha.

Yönetmen konuyu ayný mekana olmasa bile ayný semte yaslamýþ ve bir arka sokaklar profilini gözler önüne sererken bir yandan da bu profili kiþileþtirip içini dýþýný seyirci önüne koymuþ

Konu sýradan, ben daha önce neden düþünmedim dedirtecek hiçbir detay yok içinde ama beni kalbimden vuracak simgeler boy boy eklenmiþ karakterlerin hamuruna ve filmin temasýna; Müzik tutkusu, Kitap sevgisi, Beyoðlu, Tünel, Sahaflar, Ýstanbul..

Aslýnda film birazda her gün rastlayacaðýmýz tipte bir adama otopsi yapmýþýz hissi uyandýrdý bende. Adamýn çok sýradan ve normal görüntüsünün altýnda yatan zayýflýklarý ve bozukluklarý görüyor, biraz geçmiþini deþip aslýnda utangaç fakat öfkeli bu saldýrgan arkadaþla tanýþýyoruz. Adýna “Sevgi” dediði fakat aslýnda ýsrarla ve belki de zorla hayatýna dahil ettiði kadýna karþý olan umursamazlýðý ve bencilliði seyrediyoruz hep birlikte filmin her sahnesinde.

Final hariç..

Finale gelene kadar "acaba gerçek Çaðan Irmak neresinden çýkacak bu filmin?" diye düþündüm. Tamam; ipuçlarým vardý ilk sahneden son sahneye kadar, gözleri ve bedenleri kullanmýþ ifadeleri güçlendirmek için, Geniþ mutfaklý mekanlara ev sýcaklýðý saklamýþ. Kýsa ve net cümleler sýkýþtýrmýþ karakterlerin dudaklarýna. Öfke, üzüntü, hýrs, mutluluk, zevk, acý yani insaný farkýnda kýlan bir sürü duyguyu serpiþtirmiþ aralara ama esas Çaðan Irmak vuruculuðu son sahnede patlýyor bir bomba gibi ve nihayet Issýz Adam isimli bu filmi “seyredilmeli” noktasýna taþýyor hýzla.

Metin ve alt metinler çok baþarýlý kurgulanmýþ, insaný kendinden geçirecek kadar duygusal ama aslýnda o kadar da sade ki… Sevginin yalýnlýðý, piþmanlýðý ve maalesef tüketilmiþliðini o kadar güzel aktarmýþ ki filmini adadýðý seyircilerine; salon tamamen boþalýp kararana kadar oturduðum yerde gözyaþlarý içerisinde kalakaldým.

Düþündüren, insaný kendine dahil eden bu samimi film için teþekkürler Çaðan Irmak.