Neden yaþamla birebir iliþkisi vardýr tiyatronun? Çünkü o, yaþamýn içinden damýtýr oyunlarýný. Ve yaþamýn kendisi bir tiyatrodur aslýnda.Bebeklikte baþlar oyunculuk. Her aðlayýþýnda kendisini anne veya babasýnýn koynunda bulan bebek, ilk oyununu sergiler.Hiçbir fiziksel sorunu olmasa bile aðlamasý oyunun ilk sahnesidir. Evet o sahneler, sahnelere eklenir ve en saf, en temiz ilk oyun tamamlanýr: “çocukluk yýllarým”. Bu oyun belki de bizim kendi yazdýðýmýz ve oynadýðýmýz ilk ve son oyundur.

Daha sonraki oyunlarý kendi yazabilen, rolünü kendi seçebilen o kadar az insan vardýr ki. Onlar bunun farkýna bile varmazlar...Bu oyunun en önemli hatta belki de yegane kuralý en az bir olmak üzere seyirci olmasýdýr. Seyircisiz tiyatro olmaz, ve seyirci olduðu sürece oyuncu herzaman vardýr. Bu oyuncu eþtir, evlattýr, anadýr, babadýr. Ya da bizzat seyircinin ta kendisidir... Seyirci bulduðu sürece, insan oyununu oynamaktan, onun alkýþlarýyla mest olmaktan kendisini alamaz. Çünkü insan ruhunun alkýþlara, okþanmalara ihtiyacý vardýr. Ýþte bu yüzden belki de biz, kendi seçtiðimiz rolü deðil baþkalarýnýn bize verdiði, uygun bulduðu rolleri oynadýðýmýzýn farkýna bile varamayýz. Farkýna vardýðýmýzda da, iþ iþten geçmis olabilir...

Elbette bunun istisnalarý da vardýr. ‘oyununun kurallarýný kendileri koyanlar’. Zorlu bir yoldur kendilerine çizdikleri. Bu yolda direnemiyen , tökezliyen , cayanlar,býkanlar çabuk terkederler sahneyi, ya da suyuna gitmeyi yeðlerler seyircilerinin. Evet, aslolan kendi hayatýný ve kendi seçtiði rolü tutkuyla, aþkla ve inançla oynamaktýr. Yaþam size aþk’ý sunduðunda Mecnun gibi çöllere düþmekten Kerem gibi daðlarý delmekten hiç çekinmemeniz gerekir. Tereddüt ederseniz, o rolü hayat bir baþkasýna verecek, size de oyunda figüranlýk ya da sahne dýþýndan seyretmek düþecektir. Rolünüzü oynarken de kendinizden þüphe ettiðiniz, özgüveninizi yitirdiðiniz anlar olacaktýr belki. Ama hiç ummadýðýnýz bir anda , salonun bomboþ olduðunu zannettiðinizde önce bir alkýþ, sonra ikincisi, daha sonra dolup taþan bir salon dolusu insanýn alkýþýyla þaþkýna dönebilirsiniz. Bu çýnlýyan alkýþ sesleri sizi onaylayan, teþvik eden, iç sesiniz de olabilir. Her iki durumda doðru yoldasýnýz demektir...........

Ýþte o alkýþlardýr bizden geriye, hoþ bir seda olarak kalacak olan. Siz siz olun seçtiðiniz rolü en iyi þekilde oynamaya çalýþýn. Çünkü hayatýmýzýn rolünü oynama þansý bize genellikle bir kere verilir. O rolü en otantik ve en içten oynayanlar hep en çok alkýþý toplayanlar, ismini afiþlere büyük harflerle yazdýranlardýr. Ve en güzeli de, son sahnenin perdesi kapadýðýnda “ iyi ki yaþadým” diyebilmesidir insanýn!

Dilek & Mevlüt Asar